Cathy zorgt met voorzieningen van UWV voor geslaagd re-integratietraject

Revalidatie van Peter 

Cathy Koks is baanmanager bij Golfbaan Spaarnwoude, een van de grootste golfbanen van Europa. In het piekseizoen werken er ruim 100 mensen op de golfbaan. Een van de vaste werknemers is Peter. ‘Op maandag had Peter nog bij ons gewerkt,’ vertelt Cathy. ‘Het was heerlijk weer die dag en dus druk geweest op de golfbaan. Na zijn werk is hij gaan zwemmen, wat hij wel vaker deed. De volgende dag kreeg ik een telefoontje van zijn vader met het bericht dat hij een dwarslaesie had opgelopen. Ik kon het bijna niet geloven. Peter is heel geliefd, hij heeft altijd al een soort gunfactor gehad. We waren met z’n allen helemaal van slag. In de periode die volgde zijn we regelmatig bij hem langs geweest.’ 

‘We hebben altijd gezegd dat we er alles aan zouden doen om Peter terug op de werkvloer te krijgen’

De drive om terug te keren naar de golfbaan

‘Tijdens zijn revalidatie liet Peter al doorschemeren dat hij graag terug wilde keren naar de golfbaan. We hebben steeds gezegd dat we er alles aan zouden doen om dat mogelijk te maken. Peter had ondertussen vanuit het revalidatiecentrum contact gekregen met iemand van UWV, zo is alles in gang gezet om terug te kunnen keren naar de werkvloer.’ 

Re-integratietraject met voorzieningen

‘De revalidatie van Peter ging een stuk sneller dan we hadden verwacht. Toen hebben we samen met Lara, zijn contactpersoon bij UWV, gekeken naar de re-integratiemogelijkheden. En we hebben een plan opgesteld hoe Peter weer terug kon keren naar de golfbaan. Zo moesten we in kaart brengen wat voor voorzieningen er nodig waren zodat Peter zijn werk weer kon doen. Hij had in ieder geval een verstelbaar bureau en een elektrische sta-op stoel nodig. Dit proces is helaas wat moeizaam verlopen door de leveringsproblemen vanuit de leveranciers. Er zijn heel wat mensen langs geweest om alle maten op te meten, en uiteindelijk heeft het bijna 4 maanden geduurd voordat het bureau er stond. Dat was af en toe weleens frustrerend, maar gelukkig hebben we nu een mooie werkplek voor hem kunnen regelen.’ 

Collega’s naar elkaar toegegroeid 

‘Het moment dat Peter weer aan het werk kon, was geweldig. In het begin, toen Peter nog geen eigen auto had en afhankelijk was van een taxi, hebben collega’s hem regelmatig opgehaald en thuisgebracht. Dat was bijzonder om te zien. Ik merk ook echt dat we als bedrijf een stuk hechter zijn geworden.’

Rekening houden met inroosteren

‘Als werkgever krijg je ook met zaken te maken waar je in het begin niet zo bij stilstaat. Er is veel veranderd in het leven van Peter. Veel van die dingen zijn gelukkig dankzij de voorzieningen tegenwoordig goed op te vangen. Maar er zitten nog meer gevolgen aan Peters ongeluk dan de direct in het oog springende zaken. Dingen waar je eigenlijk niet zo bij stilstaat. Zo kostten dingen als ontbijten, wassen en aankleden ineens veel meer tijd. Daardoor kon ik Peter in het begin niet in de ochtend inroosteren. Het duurde namelijk 2 uur voordat hij klaar was om de deur uit te gaan. Daarom rooster ik hem vooral in de middag en avond in. Dan kan hij bijvoorbeeld ook mee blijven eten ’s avonds. Dat scheelt hem weer een ritje naar de supermarkt.’

‘Peter werkt inmiddels weer 18 uur in de week en het gaat fantastisch’

Van waarde voor het bedrijf

‘Wij hebben er nooit aan getwijfeld om Peter terug te nemen. Wij houden van Peter en we wilden koste wat het kost dat hij terug kon komen. Hij kan hierdoor ook weer een normaal leven leiden. Hij werkt inmiddels 18 uur in de week en dat gaat fantastisch. Hij werkt achter de receptie en in onze winkel waar we allerlei golfbenodigdheden verkopen. Eigenlijk dezelfde werkzaamheden als hij hiervoor deed. Wij hebben ook direct aangegeven dat we geen subsidie voor hem hoeven. Hij is volwaardig werknemer en is ook echt van waarde voor ons bedrijf.’