Diagnose of niet: Annelien blijft doen wat ze kan

Veilige werkomgeving maakt verschil

Tijdens haar specialisatie tot gynaecoloog krijgt Annelien de diagnose Parkinson. ‘Van de ene op de andere dag veranderde mijn toekomstperspectief en werd ik geconfronteerd met deuren die dichtvielen. Er werd vooral gekeken naar wat ik op werkgebied misschien niet meer kon. Ik besloot zelf nieuwe deuren te openen en ging op zoek naar werk dat ik duurzaam zou kunnen blijven doen. Want ik was vastberaden en overtuigd om mee te blijven doen.’ 

‘Toen ik pas bij UWV werkte, vertelde ik niets over mijn ziekte. Ik wilde beoordeeld worden op mijn functioneren.’ Later deelt ze toch haar verhaal en besluit zelfs een presentatie te geven over werken met Parkinson. ‘Ik wilde dat collega’s begrepen wat mijn ziekte inhoudt en wat dit voor mij betekent. Hoe ik ermee omga, en waarom het bijvoorbeeld fijn is om flexibiliteit te hebben in het inrichten van mijn werk. Het werd goed ontvangen. Sindsdien voel ik me niet alleen geaccepteerd, maar ook echt welkom en begrepen.’ 

Ruimte om te doen waar je goed in bent 

Annelien werkt 4 dagen per week als arts arbeid en gezondheid. Ze beoordeelt mensen die tijdelijk of langdurig niet kunnen werken. ‘Het fijne aan UWV is dat ik mijn dagen zelf kan indelen. Zo kan ik mijn werk en medicatieschema goed op elkaar afstemmen. Als het nodig is, pas ik mijn planning aan of schuif ik wat met mijn medicatie. Die vrijheid is belangrijk: het zorgt ervoor dat ik ondanks de Parkinson goed kan functioneren en met plezier werk. Ik weet dat ik dit werk op de lange termijn kan blijven doen. Ik hoef hier niets te bewijzen, mijn werk wordt gewaardeerd zoals ik het doe.’ 

‘Ik ben niet de arts met Parkinson. Ik ben gewoon Annelien en ik doe mijn werk goed.’

Ook haar ontwikkeling krijgt aandacht. ‘Ik ben net klaar met mijn opleiding en heb nog genoeg plannen om me verder te scholen en in de toekomst breder in te zetten. Ik blijf ambitieus en wil groeien in mijn vak. Daarnaast werk ik 1 dag per week als onderzoeker bij het Radboudumc. Ik richt me daar op het vergroten van kennis en het verbeteren van de zorg voor vrouwen met Parkinson. Het is waardevol dat ik mijn medische kennis op 2 manieren kan inzetten.’ 

Meer begrip door eigen ervaring

In haar spreekkamer ziet Annelien dagelijks mensen die willen meedoen in de maatschappij, maar vastlopen door ziekte of beperking. ‘Juist de mensen met de zwaarste klachten zijn vaak het meest gemotiveerd. Dat raakt me. Ik weet hoe het voelt als je hard werkt, heel graag wil, maar geen gelijke kansen krijgt.Daarom kijk ik altijd naar wat er wél mogelijk is. Soms voel ik me een soort positiviteitscoach. Dan geef ik mensen een peptalk en wijs ik ze op de lichtpuntjes, juist omdat ik weet hoe belangrijk hoop is.’ 

Weer aan het werk op een manier die bij jou past

Annelien vindt dat een diagnose niet het einde van je loopbaan hoeft te betekenen. ‘Wat iemands situatie ook is: werk zou voor iedereen bereikbaar moeten zijn. Je kunt een nieuwe start maken met de juiste omgeving, werk dat past bij je mogelijkheden en genoeg motivatie én vertrouwen.