Waarom veel vooroordelen over Wajongers onzin zijn

Leena de Wilde is net gestart met haar nieuwe baan bij het UWV. Ze werd 32 jaar geleden geboren in India. Meteen bij haar geboorte bleek ze spasticiteit te hebben. Bij haar Nederlandse adoptieouders kreeg ze dezelfde opvoeding als haar jongere broertje en pakte ze alle kansen die ze kreeg om zich verder te ontwikkelen. Ze volgde regulier onderwijs en is vanaf haar vijftiende aan het werk geweest bij verschillende werkgevers, verenigingen en stichtingen. Zowel betaald als vrijwillig. Natuurlijk brengt haar aangeboren spasticiteit moeilijkheden met zich mee, maar daar laat ze zich zo min mogelijk door beperken. Dat er veel vooroordelen zijn richting Wajongers merkt ze zeker, maar ze heeft inmiddels genoeg ervaring om te weten dat die onterecht zijn. We zetten een paar stellingen op een rij en vroegen om haar reactie.

Wajongers werken een stuk langzamer dan niet-wajongers

Leena: ‘De snelheid van werken verschilt per persoon, maar dat heeft natuurlijk niks te maken met of je een beperking hebt of niet. Al zullen sommige beperkingen de snelheid van werken natuurlijk wel beïnvloeden. Het is vooral belangrijk met je werkgever te kijken naar jouw mogelijkheden. Wat heb je nodig, hoe kun je je verder ontwikkelen, welke aanpassingen moeten worden gedaan? Er zijn allerlei hulpmiddelen die Wajongers kunnen ondersteunen bij het uitvoeren van hun werkzaamheden. Voor elke werknemer, dus ook voor Wajongers geldt: schuif dingen niet af op anderen, maar ga er vol voor!’

Als werkgever moet je alle aanpassingen die nodig zijn voor wajongers zelf betalen

Leena: ‘Er zijn allerlei subsidies en regelingen mogelijk voor werkgevers die werknemers met een beperking in dienst hebben. Dus: niet waar. Via het UWV zijn er ook allerlei ondersteuningsmogelijkheden voor ondernemingen met participatiebanen. Verder is het belangrijk dat werkgevers nadenken over hoe toegankelijk hun organisatie is. Ook voor hun klanten, gasten en werknemers die mogelijk met een beperking te maken krijgen.’

Iemand met een beperking is erg afhankelijk van anderen

Dat is afhankelijk van de situatie vindt Leena. ‘Maar ik bewijs altijd graag het tegendeel. Als ik werk zoek, probeer ik iets in de buurt te vinden zodat ik er zelf naartoe kan reizen. Ook heb ik zelf gezocht naar vacatures en ben ik gesprekken aangegaan om een nieuwe geschikte baan te vinden. Ik vind het prettig zo zelfstandig mogelijk te zijn. Ik denk in oplossingen en kijk naar wat er eventueel nodig is om zelfstandig de werkzaamheden uit te voeren. Daar krijg ik veel positieve reacties op. Als je jezelf enthousiast en leergierig opstelt, dan krijg je daar veel voor terug.’

Wajongers kunnen alleen maar simpel werk doen

‘Helemaal niet mee eens!’, aldus Leena. ‘Er zijn ook Wajongers die een opleiding hebben afgerond en een diploma hebben behaald. Zij kunnen dezelfde functies uitoefenen als iemand die geen beperking heeft. Ik ben daar zelf een voorbeeld van. Na een reguliere opleiding heb ik verschillende banen gehad. Binnen iedere functie heb ik ook de daarbij horende werkzaamheden uitgevoerd. Wat ik wel heb gemerkt is dat het enorm motiveert doelen te hebben in het leven, die helpen je om ergens naartoe te werken.’

Wie is Leena?

Leena de Wilde (32) is moeder van Sylvan. Op haar negentiende deed zij mee aan de Mis(s)verkiezing van Lucille Werner. Ze kwam in de finale, en doet sindsdien regelmatig modellenwerk en castings.

Leena werkte in het verleden als callcentermedewerker, als medisch secretaresse en onderzoeksassistente in het onderzoekcentrum van het UMCG en als juridisch secretaresse bij een advocatenkantoor. Momenteel werkt ze als gastdocent aan de Hanzehogeschool en heeft ze een baan bij UWV als uitkeringsdeskundige. Leena gaat dit jaar daarnaast een coachingsprogramma volgen voor modellen en droomt ervan ooit een televisieprogramma te presenteren.