Slechtziend én succesvol: Volkans carrièreswitch

Volkan woont met zijn vrouw en 3 kinderen in Gendringen, een dorpje aan de Duitse grens. Hij is een geboren ondernemer, die van jongs af aan wist dat hij voor zichzelf wilde beginnen. ‘Het handelen zat altijd al in me. In mijn tienerjaren kocht en verkocht ik bijvoorbeeld kleding’, vertelt Volkan. Dus toen hij na zijn studie Small Business & Retail Management een franchise kon starten van een broodjeszaak in Doetinchem, twijfelde hij geen moment en runde hij de zaak met veel plezier.

Hindernissen door verslechterend zicht

Dit alles deed hij ondanks zijn aangeboren progressieve netvliesaandoening retinitis pigmentosa, waardoor je zicht steeds verder achteruitgaat. ‘Het kan zijn dat je op je 60e pas merkt dat je slechtziend bent, maar je kan ook al op je 8e blind zijn’, legt Volkan uit. ‘Bij mij ging het geleidelijk. Dat gaf me het voordeel dat ik me kon voorbereiden op wat komen zou. Zo had ik bijvoorbeeld al geleerd hoe ik spraaksoftware moest gebruiken toen ik nog redelijk kon zien.’ 
In 2016 brak het moment aan dat zijn bril hem niet meer hielp, en vanaf dat moment noemde Volkan zichzelf slechtziend. In die periode moest hij ook stoppen met zijn broodjeszaak. ‘Steeds meer simpele dingen lukte niet meer. Iets online opzoeken bijvoorbeeld, omdat veel websites niet toegankelijk waren. Dat soort situaties stapelden zich op, wat heel frustrerend was. Het werd me toen even te veel en voelde ik me een tijdje somber.’ 
Met de steun van vrienden en familie kwam Volkan er weer bovenop. En er was nog iemand in zijn omgeving die een belangrijke rol speelde, en hem hielp bij zijn terugkeer naar werk: Miranda.

Van werkgever naar werkzoekende met beperking

Miranda Hermsen is adviseur werkgeversdiensten bij UWV in Doetinchem. Ze leerde Volkan eerst kennen als werkgever, als klant dus. ‘Volkan zocht extra handjes in zijn zaak en wilde meedenken hoe hij mensen met een arbeidsbeperking aan de slag kon krijgen. Mijn 1e indruk van Volkan was dat hij een hele bevlogen werkgever was’, herinnert Miranda zich. ‘Ik had natuurlijk affiniteit met de doelgroep’, vult Volkan aan. ‘Ik ben ook officieel jong gehandicapt en ontvang een Wajong-uitkering, dus vond dat ik mijn steentje bij moest dragen als werkgever. Als ik deze mensen al niet aan het werk help, wie dan wel?’

 ‘Als wij het zelf niet kunnen, wie dan wel?’- Miranda

Stroeve start 

Volkan kreeg de baan, maar helaas verliep de start niet zonder problemen. ‘Het 1e jaar was behoorlijk uitdagend’, vertelt Volkan. ‘De systemen waren niet toegankelijk, waardoor we uiteindelijk tot de vervelende conclusie kwamen dat ik de functie niet kon uitvoeren. En juist toen ik dacht: dit was het dan, kwam Miranda weer tevoorschijn.’ Miranda: ‘Er is tijdens Volkans dienstverband van alles geprobeerd, maar we kregen het niet voor elkaar. En toen zat zijn contract erop. Ik dacht: dit kan niet waar zijn. Wij moeten bemiddelen richting werkgevers en zelf kunnen we het niet? Als organisatie moeten we toch het goede voorbeeld geven?’ Miranda gaf hem de tip om de toenmalige directeur een mail te sturen. In deze mail liet Volkan zijn machteloosheid blijken en wist hij samen met Miranda de directeur te overtuigen om zich voor Volkan in te zetten. Met de boodschap: als UWV dit niet kan… wie dan wel?

Eigen inzet en motivatie is belangrijk

Dit had effect. Er werden lijntjes uitgegooid in het hele land. Pim Lagay, manager in Utrecht, durfde de uitdaging aan. Na intensieve samenwerking met softwareleveranciers lukte het om de systemen voor 95 procent toegankelijk te maken. Sinds 1 april 2021 werkt Volkan fulltime met veel plezier als uitkeringsdeskundige bij UWV. Dat het uiteindelijk lukte om een passende baan te vinden, ligt volgens Volkan aan de juiste mensen tegenkomen: ‘Je bent afhankelijk van de mensen die op je pad komen. Welke manager geeft je een kans? Wie heeft een stuk bevlogenheid en wil zijn nek uitsteken voor je? Die mensen zijn belangrijk.’ Miranda benadrukt dat het uiteindelijk ook allemaal is gelukt door Volkans inzet. ‘Bij veel mensen is er verdriet en machteloosheid als een baan vinden of houden niet lukt. Bij Volkan was het: dit niet, maar wat dan wél? Je netwerk is heel belangrijk, maar je eigen inzet en motivatie ook.’

‘Er is altijd een weg. En is die er niet, dan creëer ik ‘m zelf’ - Volkan

Doorzetten en hulp vragen

Volgens Volkan heeft dit met zijn persoonlijkheid te maken. ‘Ik ben zelf een open persoon. Ik leg makkelijk contact en schroom niet om vragen te stellen.’ Aan andere werkzoekenden met een beperking adviseert hij om niet bij de pakken neer te zitten: ‘Mijn overtuiging is dat er altijd een weg is. En is die er niet, dan creëer ik ‘m zelf. Maar je moet een aardig doorzettingsvermogen hebben.’ Miranda vult aan: ‘Het is belangrijk dat je hulp zoekt. Kijk wie jou kan ondersteunen, want je gaat tegen zaken aanlopen waardoor je ontmoedigd wordt. Dus maak vooral gebruik van de hulp die geboden wordt vanuit UWV.’