Via UWV op weg naar werk: ‘Ik mag werken met oortjes’

Voor Marieke (27) uit Hilversum is werk vinden en aan het werk blijven een uitdaging. Zeven maanden heeft ze zonder werk gezeten, en dat waren pittige tijden. Marieke: ‘Natuurlijk solliciteerde ik veel online, of dan ging ik een winkel in waar ze personeel zochten. Maar dat liep allemaal op niets uit. Of dat nu komt doordat ik PDD-NOS (een autistische ontwikkelingsstoornis) heb, weet ik niet. Ik vind het ook moeilijk om te zeggen dat ik een vorm van autisme heb. Stel dat ik het gelijk vertel, dan nemen ze me niet aan.’

Ik ben perfectionistisch

Marieke heeft jarenlang werkervaring opgedaan bij een grote cateraar, waar ze van alles deed in de keuken: afwassen, glaswerk sorteren, met kratten rondsjouwen. Maar in 2020 het bedrijf failliet dankzij de coronacrisis en zat Marieke thuis. ‘Daarna werd het sowieso lastiger om een baan te vinden. Ik ben toen samen met mijn moeder naar UWV gestapt. Die kwamen vrijwel direct met een nieuwe job: was vouwen bij een wasserij in Bussum.’ UWV werkt samen met de gemeente om mensen zoals Marieke duurzaam aan het werk te krijgen. ‘Ik dacht: laten we eens gaan kijken of het wat is. En eigenlijk had ik daar wel meteen een goed gevoel bij. Ik mocht toen een paar dagen proefdraaien.’ Marieke heeft veel plezier in haar werk. ‘Het is eigenlijk routinewerk; je vouwt de hele dag door wasjes, sorteert ze. Het is staand werk, maar ik ben dat wel gewend van mijn vorige baan. Ik werk misschien iets langzamer dan anderen, maar ik ben wel perfectionistisch. En als iets af moet zijn, dan komt het af. Ik denk dat ze me daarom wel kunnen waarderen hier.’

De hele dag dollen

Het leukste aan het werk vindt Marieke haar collega’s. ‘Ik werk samen met nog twee vrouwen, we zitten de hele dag te dollen. We werken ook door, hoor. Iets minder vond ik in het begin de deurbel, die stond veel te hard. Als er dan een klant binnenkwam die te lang bij de deur bleef staan, bleef die bel constant afgaan, daar raakte ik bloednerveus van. Als er te veel prikkels zijn, dan doe ik sowieso mijn oortjes in en zet ik muziek op. Ik ben de enige die hier met oortjes in mag werken.’ Iets minder vindt Marieke ook de geur die soms aan wasgoed zit. ‘Aan sommige klanten hangt toch een aparte geur, die vieze wasjes vind ik dan minder.’

Moeder geeft vertrouwen

Marieke heeft veel steun aan haar moeder. Die het op haar beurt belangrijk vindt dat Marieke gehoord wordt en voor zichzelf opkomt. Ze ziet zichzelf als ‘haar stem’. Marieke: ‘Ik kan soms moeilijk aangeven dat ik ergens mij zit. Bijvoorbeeld bij het aanvragen van vrije dagen en andere praktische zaken. Als ik dan ergens mee zit, bel ik haar. Mijn moeder is vertrouwd. Als we er dan samen over praten, komen we er altijd wel uit. Dat geeft zelfvertrouwen.’ Marieke zou graag zien dat ze nog lang mag blijven werken bij de wasserij. ‘Ik ben altijd bereid om meer te doen. Voor nu is het prima werk. Maar met begeleiding zou ik meer taken kunnen uitvoeren, meer van de achtergrond naar de voorgrond. Bijvoorbeeld contact met klanten hebben. Dat wil ik wel, maar dat mag nog niet.'

'Met Marieke hebben we het getroffen'

Tamara de Beer, eigenaar van wasserij Iron Man: ‘Marieke werkt inmiddels een halfjaar bij ons. Mijn man Tonio en ik kwamen in contact met Marieke via het werkgeversservicepunt Gooi en Vechtstreek, een samenwerking tussen regiogemeenten en UWV. Zij helpen werkgevers bij het in dienst nemen van een werknemer met een afstand tot de arbeidsmarkt. Wij zochten iemand om de was op te vouwen, en al vrij snel kwam Marieke samen met haar moeder op gesprek. Dat klikte direct. Voor ons is het een groot voordeel dat Marieke lang en geconcentreerd met het vouwwerk aan de slag kan. Vaak zie je dat jonge mensen wel gedreven zijn, maar ook snel vertrekken als ze geen uitdagingen meer zien. We hebben nu een team mensen met ieder zijn kwaliteiten. Met Marieke hebben we het getroffen; ze werkt hard en ligt goed bij haar collega’s. Echt een gezellige meid. Als werkgever zorgen we er wel voor dat we haar met beleid benaderd. Als ze iets verkeerds doet, dan wijzen we haar daar rustig op. Ook mag ze bij ons met oortjes in werken en zich afzonderen als ze overprikkeld raakt. Van klantcontact wordt ze zenuwachtig, dus dat hoeft ze niet te doen. Misschien dat ze nog eens de overhemdenmachine erbij gaat doen, als Marieke er tenminste voor openstaat. Maar voor nu is het prima zo, ze heeft eindelijk haar eigen plekje.’

Niet overvragen

Frank Boekschoten, arbeidsbemiddelaar, leerde Marieke kennen toen ze bij UWV langskwam met haar moeder. ‘Mijn collega schoot mij aan en vroeg: “Weet jij misschien een leuk baan voor dat meisje?” Marieke is zelfstandig, weet goed wat ze wil. Maar door haar autisme heeft ze moeite met solliciteren. Werken vindt ze erg leuk, communicatie vindt ze lastig. Ze had al wel jaren werkervaring: bij een groot evenementenbedrijf. Vanwege een faillissement stopte haar werk. Nu wist ik dat een wasserij in Bussum op zoek was naar een medewerker die ondersteuning kon bieden bij het vouwen van wasgoed; lakens, handdoeken voor particulieren en bedrijven. Het wasgoed dient gesorteerd en gelabeld te worden. Dat is een logistiek proces. Maar Marieke zag dat wel zitten, dus regelde ik een gesprek met de eigenaar van wasserij Iron Man. Het was totaal anders dan haar vorige baan, maar waarom ook niet? Marieke, haar moeder en ik zijn toen bij de wasserij langsgegaan. Marieke voelde zich hier direct op haar gemak. Inmiddels werkt Marieke een half jaar bij de wasserij, met veel plezier. Partijen bij elkaar brengen, is belangrijk voor ons. De samenwerking met de werkgever en gemeente leverde Marieke een leuke baan op. Marieke is redelijk zelfstandig, je bent als werkgever daarom geneigd haar te overvragen. Dat kan een valkuil voor haar zijn, want ze vindt het lastig  mee om te gaan. Een jobcoach via de gemeente zou haar hierbij kunnen helpen.’

Ali el Bakkali deed in het kader van zijn opleiding Arbeidsdeskundige een werkplekonderzoek bij Iron Man. ‘Via Frank werd ik gewezen op de functie van Marieke, vouwer. Mijn conclusie was dat het best een zwaar functie is, zo’n hele dag staan. Maar dat leek Marieke niet te deren, ze toonde veel doorzettingsvermogen. Ze straalt passie en plezier uit. Het werk van een vouwer is intensiever dan je denkt. De meeste mensen houden dit werk niet lang vol. Het is vrij eenvoudig werk; vouwmand ophalen, was opvouwen op tafel en de gevouwen was wegbrengen. Het is eentonig werk, dat moet je liggen. De werkgever is dan ook blij met Marieke. Ik krijg de indruk dat zij ook blij is met een werkgever die rekening houdt met haar beperkingen. Zo’n 7 uur op een dag staan is echter niet goed voor je. Mijn advies aan de werkgever is dan ook om een zit-sta kruk aan te schaffen. Hier kun je tegenaan leunen terwijl je staat, zo kunnen de beenspieren rusten en is er minder kans op rugklachten. Helemaal zitten is bij vouwwerk niet handig, dan komt de snelheid in het geding. Het is aan de werkgever of hij hierin wil investeren, maar ik zeg ook: het is een duurzame investering. Want uiteindelijk wil je dat je werknemer gezond en voor langere tijd bij je blijft.’