Els heeft een WIA en deed vrijwilligerswerk: ‘Ik kwam voor mezelf op en kreeg een betaalde baan’

Els: ‘Door mijn burn-out kwam ik thuis te zitten, ik voelde me waardeloos. Om wat om handen te hebben, meldde ik me bij het dorpshuis als vrijwilliger; eerst als gastvrouw, later werd ik activiteitencoördinator. Mijn collega’s waren een stuk ouder dan ik, daarom werd ik steeds vaker gevraagd om te komen werken.’

De boel ontplofte

Els: ‘Ongeveer een jaar geleden kwam ik in contact met mijn coach Anita. Zij wees mij op een persoonlijk ontwikkelingstraject. Ik begon daar vol overgave mee, maar het bleek toch lastig te combineren met mijn baan als vrijwilliger. Het werk slokte veel tijd op. Toch wilde ik doorgaan met het traject en ik wilde mezelf verder ontwikkelen. Helaas kon in het dorpshuis niemand mijn werk overnemen. Toen heb ik de knoop doorgehakt: ik koos voor mezelf en diende mijn ontslag in. Waarom zou ik zo veel vrijwillig werken, dan kan ik toch beter een betaalde baan gaan zoeken? De boel ontplofte. Dat was nu ook weer niet de bedoeling. Ik werd gevraagd om te blijven, dit keer met een vast contract.’

Anita: ‘Els zegde steeds vaker onze afspraken af omdat ze te druk was in het dorpshuis. Dat is precies waar wij als coach aan werken: ervoor zorgen dat mensen niet in oude valkuilen stappen. Zoals in Els’ geval: leren ‘nee’ zeggen. Els kwam bij mij omdat ze toe was aan de volgende stap richting betaald werk. Maar ze was erg zoekende, naar zichzelf en ook naar wat ze moest gaan doen. Dat zien we vaker bij mensen met een WIA. Teruggaan naar de oude baan is niet meer mogelijk. Daarom kijken we samen naar wat er nog wél kan. We hebben hier veel over gepraat.’

Een metamorfose

Els: ‘Dat ik de kracht had om voor mezelf op te komen, kwam mede door de gesprekken met Anita en de trainingen in het traject. Ik leerde goed naar mezelf kijken. De online lessen gingen over omgaan met tegenslagen en over hoe je kunt groeien en jezelf verbeteren. Via een werkboek kreeg ik oefeningen voorgelegd. Anita bleef gedurende het project mijn coach en luisterde naar me als ik ergens tegenaan liep.’  

Anita: ‘Als coach kan ik wel dingen roepen, maar veranderen doe je echt zelf. Nieuw gedrag aanleren, betekent ook veel struikelen op de weg ernaartoe. Je nieuwe ik vinden is lastig. Maar doorgaan met de oude, verandert niks. Dit besprak ik met Els op een vriendelijke, soms confronterende manier. Op een gegeven moment zei ze: ‘Ik krijg de kans om vrijwilligerswerk om te zetten in betaald werk.’ Ik vond het zo mooi dat ze die stap helemaal zelf heeft gezet. Een jaar geleden had ze zoiets nooit gedaan. Ik zag die groei bij haar. blijheid spatte van haar gezicht.’

Wil je weten wat UWV voor jou kan betekenen en wat er mogelijk is op gebied van coaching? Kijk op uwv.nl.