Louis re-integreerde en vond werk dat perfect bij hem past

Het zat Louis niet altijd mee in het leven. Hij had diverse beroepen, maar liep telkens vast. Verschillende keren had hij een depressie en hij zat langere tijd zonder werk. Toch gaf hij de moed nooit op.

Stress was de rode draad

‘Al op mijn 17e werd ik drummer in de coverband van mijn vader. Ik verdiende toen veel meer dan mijn leeftijdgenoten. Later werd ik zanger en begon mijn eigen band. En met succes. Maar ook nam bij mij de druk en de stress toe. Ik sliep slecht en uiteindelijk moest ik stoppen door een depressie. En daar stond ik, zonder werk en zonder opleiding. Ik was begin 30 en vond toen werk in een magazijn. Ik deed wel allerlei opleidingen op het gebied van warehousemanagement, maar ik bleek toch niet geschikt te zijn voor dat werk. Het werken onder tijdsdruk maakte mij nerveus. Je kunt wel zeggen dat stress de rode draad in mijn leven is.’

Van de WW in de bijstand

‘Door mijn eerdere depressies kwam ik ook in aanraking met de GGZ. Ik vond het best interessant wat het brein doet bij mentale klachten en besloot een BBL-opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige te volgen. Opnieuw nam de neerslachtigheid toe en moest ik met de opleiding stoppen. Daardoor kwam ik voor een langere tijd in de WW en daarna zelfs in de bijstand. Van de gemeente kreeg ik geen uitkering, omdat ik nog eigen vermogen had. Mijn spaargeld verdween als sneeuw voor de zon. Ik kon zelfs de alimentatie van mijn kinderen niet meer betalen. Naast mijn depressie kwam daardoor ook nog een groot schuldgevoel over me heen. Deze combinatie van factoren was zo hevig dat ik genoodzaakt werd tot een dagtherapie stemmingsstoornissen. Dit heb ik een jaar gedaan. Daar is bij mij de knop omgegaan. Zeker bij de ontwikkeling van zelfreflectie.’

Re-integratietraject

‘Ook had ik in die tijd werk waarbij ik reclameblaadjes rondbracht. Het buiten wandelen deed me goed, merkte ik. Ik solliciteerde op een baan als postbezorger bij IBN, een sociaal ontwikkelbedrijf dat ook re-integratietrajecten aanbiedt. Helaas bleek die baan bestemd voor kandidaten uit de Participatiewet, waardoor er geen match mogelijk was. Maar door die sollicitatie ontstond er wel een goede relatie met IBN. Het contact bleef. Zij dachten goed mee over mijn situatie, en over manieren waarop ze me misschien konden helpen. Aan mijn adviseur Werk van UWV heb ik gevraagd of ik bij IBN een re-integratietraject mocht doen.’

'Ik kreeg persoonlijke coaching en ondersteuning bij het zoeken naar passend werk'

Testen, trainingen en snuffelstages

‘Ik heb toen allerlei testen gedaan en trainingen gevolgd. Ook kreeg ik de mogelijkheid om via het traject mee te draaien in verschillende bedrijven. Daarnaast kreeg ik persoonlijke coaching en werd ondersteund bij het zoeken naar passend werk en bij sollicitaties.

Via IBN vond ik mijn huidige werk als verkeersonderzoeker bij Buiten-Ruimte. Dit is een advies- en onderzoeksbureau op gebied van verkeer, stedelijk water en civiele techniek. Mijn werk houdt bijvoorbeeld in dat ik het parkeergedrag in een bepaalde buurt onderzoek. Of dat ik bij een kruispunt meet welk verkeer op welk tijdstip, welke afslag neemt. Ook monteer ik mechanische verkeerstellers op de weg en plaats ik camera’s. Met deze gegevens ga ik naar een adviseur bij ons op kantoor. Vervolgens maakt diegene een rapport maakt en stuurt dit deze naar de desbetreffende gemeente of projectontwikkelaar.’

Begripvolle collega’s

‘Toen ik bij Buiten-Ruimte begon, had ik geen idee waar ik aan begon. Sterker nog, ik wist nog eens niet van het bestaan van dit beroep. De onzekerheid kwam bij mij weer naar boven. Toch kon ik al vanaf het begin altijd bij collega’s terecht voor begeleiding of vragen. Het zijn fijne, begripvolle mensen, die maar al te goed weten dat ik niet altijd geheel stressbestendig ben. Op een of andere manier, kunnen ze het zo brengen dat ik zelden in mijn emotie schiet. Inmiddels werk ik nu 4 jaar bij Buiten-Ruimte. Het gaat goed, alleen hebben mijn buitendienst-collega Winston en ik ons handen vol aan al het werk. Het zou mooi zijn als we een nieuwe collega erbij zouden krijgen.’

Wees eerlijk naar jezelf en je werkgever

‘Van nature ben ik niet echt een teamspeler. Ik heb dus echt moeten leren om assertief te zijn en professioneel te communiceren. Als ik een tip zou moeten geven aan andere mensen die zich in mij herkennen: wees eerlijk naar jezelf, maar vooral ook naar je werkgever. Denk goed na: ik wil dit graag maar kan ik het ook echt in alle aspecten? Heb ik hier de juiste competenties voor? Terwijl je hierover nadenkt, kun je dat ook bespreken met je werkgever. Ik geloof dat iedere werkgever in deze tijd hiernaar luistert.’