Peter den Boer (48) werkte 25 jaar in de zware techniek, maar door een medische aandoening aan zijn voeten moest hij daarmee stoppen. Een onverwachte vraag van zijn UWV-begeleider zette hem op een nieuw spoor. Nu is Peter dolgelukkig met zijn baan als buschauffeur. ‘Ik heb op enorme shovels gereden, dus zo’n stadsbus was voor mij een eitje.’
‘De ene dag was ik helemaal zwart van het stof van steenkolen, de andere dag was ik rood van het ijzerstof. En mijn handen zaten altijd onder het smeervet.’ Peter werkte lange tijd in de zware techniek. Als onderhoudsmonteur repareerde hij transportbanden, shredders, shovels en heftrucks. Hij werkte in havens, staalfabrieken en compostbedrijven.
'Alles om me heen was altijd groot en zwaar. Je komt kranen tegen die zo groot lijken als de Eiffeltoren en shovels met wielen die groter zijn dan ikzelf. En ik ben al twee meter. Ik hield van mijn werk, maar als ik er nu op terugkijk, zaten er ook nadelen aan. De techniek is een geïsoleerd wereldje. Dat besef ik nu pas echt.’
Twee rottige jaren
Op een zeker moment ging het niet meer. ‘Door een erfelijke aandoening begonnen mijn voeten te veel pijn te doen. Ik belandde in het ziekenhuis en in de ziektewet. Dat was slopend, omdat ik niet wist of ik ooit nog zou kunnen werken.’ Na twee rottige jaren ging het weer iets beter. ‘Ik ben niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Ik wilde weer de techniek in, maar wist niet wat ik kon, want ik zat met twee pijnlijke voeten. Ik zocht hulp bij UWV.’
'Ik ging van een werkoverall naar een pak met stropdas'
‘Mijn adviseur Samira Chbabi zorgde ervoor dat ik aan het werk kon in mijn oude sector, dit keer als planner. Het voordeel was dat ik dit werk zittend kon doen. Maar er was ook een nadeel: ik vond er niks aan.’ Peter wist niet hoe hij nu verder moest. Een gesprek met Samira zette hem op een nieuw spoor. Ze vroeg: ‘Kun je nog wel gas geven en remmen?' De gedachte om werk te zoeken in de transportsector was geboren.'
Ook Kim maakte om medische redenen een overstap
Ervaring van toegevoegde waarde
'Toen ging het snel. Ik bezocht een open dag van Arriva en reed meteen in een lesbus - samen met een instructeur - door het centrum van Leiden. Dat was heel bijzonder. Ik bleek talent te hebben, al na tien minuten zei de instructeur dat ik hier heel geschikt voor was.’
De ervaring die Peter in zijn vorige werk had opgedaan bleek in de straten van Leiden een grote toegevoegde waarde. ‘Ik heb op torenhoge shovels gereden, dus zo’n bus was eigenlijk een eitje. Wel moest ik nog een interne opleiding tot buschauffeur volgen. Dat was pittig, met veel theorie en rijlessen, maar ik vond het leuk om weer nieuwe dingen te leren.’ Na bijna vier maanden haalde hij zijn rijbewijs en nu rijdt hij als buschauffeur in en rond Alphen aan de Rijn.
Een nieuwe baan, een ander mens
‘Ik ging van een werkoverall naar een pak met een stropdas. Maar het grootste verschil is dat ik veel meer onder de mensen kom. Mijn nieuwe baan heeft me ook een beetje een ander mens gemaakt. De mensen in mijn bus moeten mij volledig vertrouwen, want hun veiligheid ligt in mijn handen. Dat doet wel iets met me.’
De kleine momentjes zijn voor Peter het waardevolst. ‘Als ik netjes stop voor een oversteekplaats en even later loopt een mevrouw door de bus naar voren om te zeggen dat ze me zo’n goede chauffeur vindt, dan is dat wel heel erg leuk.’
Er zijn veel baankansen in de transportsector
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
