'Ik sta nu even bewust stil bij mijn ontslag'

‘Ik was al langere tijd niet meer gelukkig in mijn baan. Hap-snap-klussen van een paar maanden, de hele tijd achter beeldschermen zitten, het past niet bij mij. Dat zag mijn werkgever ook. Maar toen hij zei dat hij niks meer voor me had, kwam dat toch onverwacht. Ik moest wel even slikken. Het was vooral de angst, het gevoel dat je alle vastigheid verliest. Ik werk al vanaf mijn 22^ste.

Ik raakte mijn zelfvertrouwen een beetje kwijt: wie ben ik nou eigenlijk? Wat zijn mijn kwaliteiten? Tegelijkertijd dacht ik: het kan er alleen maar beter op worden. Het is niet leuk om iedere dag naar werk te fietsen waar je niet gelukkig bent. Bovendien leek de arbeidsmarkt – het was net voor corona – gunstig.

Ik ben een online cursus gaan doen en heb een coach gevonden. Door haar heb ik weer ontdekt wie ik ben en wat ik zoek: een baan waarin ik word gezien. Ik wil bij een team horen, mensen blij maken, gastvrij zijn, dingen organiseren en regelen. Dat is wat ik kan.

Ik volg ook webinars van UWV. Die bieden me houvast. Ik heb al jaren niet meer gesolliciteerd en weet niet goed hoe je dat tegenwoordig doet. Daar heb ik nu wat handvatten voor.

Door het webinar Rouwen om baanverlies gun ik mezelf meer rust. Na mijn ontslag was ik de hele dag bezig met werk zoeken. ’s Ochtends kroop ik meteen achter de laptop. Mijn familie zei al tegen me: doe eens rustig aan. In dat webinar kwam dat ook naar voren: sta even stil bij wat er is gebeurd. Dat doe ik nu. In de ochtend ben ik bezig, ’s middags lees, fiets of wandel ik. Binnenkort wil ik nog een ander advies opvolgen: een “brulbrief” maken. Dat is een brief waarin je al je frustraties van je af schrijft. Misschien helpt dat me ook.

Ondanks de coronacrisis en mijn leeftijd heb ik tot nu toe vijf sollicitatiegesprekken gehad. Dat vind ik niet tegenvallen. Ik hoop echt op korte termijn een baan te vinden.’