Wouter Koolmees over de no-nonsense mentaliteit van UWV

Als ik terugdenk aan de coronapandemie en de uitrol van de NOW komen er twee gevoelens bij me naar boven: een gevoel van trots, maar ook van grote onrust. Dat laatste zit hem in het feit dat er bij het uitbreken van de crisis al een hoop op m’n bord lag. Ik was door het uitvallen van Kajsa Ollongren vice-premier geworden, zat middenin pensioenonderhandelingen en hield me bezig met een wet over het inburgerings-stelsel. En daar kwam dus deze bijzondere opdracht bij. De no-nonsense mentaliteit van UWV is een van de zaken die hier enorm heeft geholpen.

Foto van oud-minister Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Wouter Koolmees. Hij vertelt over hoe de totstandkoming van de NOW-regeling de kracht van UWV naar boven haalde: 'Zonder uitzondering zag ik bij UWV’ers de mentaliteit van ‘we gaan het gewoon doen’.'

Over de totstandkoming van de NOW-regeling kan ik een boek schrijven. Nou ja, eerder een korte thriller. We zaten in een vreselijke situatie, er was veel menselijk leed en sectoren kwamen volledig stil te liggen. En ook voor mij persoonlijk was het niet altijd even makkelijk, met een jong gezin dat thuiszat. Zelf was ik eigenijk alleen maar aan het werk, in dat lege kantoor in Den Haag. Bizarre momenten volgden elkaar in hoog tempo op. Veel onzekerheid. Angst. De grote impact die het had op de samenleving toen we bekendmaakten dat de horeca moest sluiten. En de duizelingwekkende bedragen die de steunpakketten met zich meebrachten.

 

‘Dat we het uiteindelijk in drie weken tijd voor elkaar hebben gebokst, bezorgt me nog steeds kippenvel’

 

'We gaan het gewoon doen'

Het was ook voor mij prachtig om te zien hoe de ambtenaren van SZW en UWV samen optrokken en de regeling binnen no time uit de grond stampten. Weg met ingewikkelde ambtelijke processen. Pragmatisch, simpel. Geen toeters en bellen. Daarbij kwam ook de kracht van UWV naar boven. Zonder uitzondering zag ik bij UWV’ers een mentaliteit van ‘we gaan het gewoon doen’. Met het project ‘Werk aan uitvoering’ had ik al korte lijnen met de Raad van Bestuur van UWV, maar tijdens corona kwam ik ook dieper in de organisatie terecht. Ik sprak met de manager van het NOW-team en met mensen van de IT-afdeling. Ook daar proefde ik die no-nonsense mentaliteit van UWV. ‘Ja, het gaat om heel veel geld, er kunnen een hoop dingen misgaan, maar we regelen dit. Zo snel mogelijk.’

 

Wegnemen van onzekerheid met steunpakketten

Dat we het uiteindelijk in drie weken tijd voor elkaar hebben gebokst, bezorgt me nog steeds kippenvel. Het gaat te ver om te zeggen dat we met de steunpakketten het land hebben gered, maar we hebben op z’n minst een hoop onzekerheid bij mensen weggenomen. Voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis werden ondernemers op zo’n grote schaal gecompenseerd en dat zorgde ervoor dat de salarissen konden worden doorbetaald. Uiteindelijk is de staatsschuld lager uitgevallen dan we hadden berekend, dus ik ben ervan overtuigd dat we verstandige beslissingen hebben genomen.

 

De nasleep van de coronacrisis

Maar eerlijk is eerlijk: twee jaar corona heeft ook zeker z’n sporen achtergelaten. Aan het eind van mijn termijn als minister van SZW was ik volledig kapot. Het was een periode van roofbouw, na maandenlang 14 uur per dag werken en in het weekend Catshuis-overleg. Ik moest ook wel een tijdje rust nemen, ben wat gezonder gaan leven. Gelukkig kan ik melden dat het gejaagde gevoel ook redelijk snel weer uit mijn lichaam is geslopen. En wat dan overblijft, is trots.

 

Let op: de informatie op deze pagina kan verouderd zijn.
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl