John Vermeulen (56) zit in de WIA en heeft de baan van zijn leven. ‘Dankzij mijn coach’, glundert hij. Via UWV kwam John terecht bij Linda van Rhoon van re-integratiebureau Partner in Werk in Alkmaar. Nu is hij postbezorger.
‘Ik ben geboren in België en heb een slechte jeugd gehad. Een alcoholistische vader die me sloeg en misbruikte en bij wie ik het weinige geld dat ik met baantjes verdiende moet inleveren. Op m’n veertiende ben ik weggelopen naar Nederland. Ik ben nu 36 jaar genaturaliseerd Nederlander.’
Versleten na 17 jaar
In Amsterdam ving iemand John op die hem weer op de been kreeg. ‘Ik had altijd slecht betaald werk. Bij mijn laatste werkgever - een textielverzorgingsbedrijf waar ik vuile was sorteerde - moest ik acht uur per dag staan. Ik kreeg last van mijn rug, van hoofdpijn en van stress. Maar ik mocht niet zitten of even rondlopen. Na 17 jaar ben ik weggegaan. Zeventien jaar! Ik ben een hartstikke trouwe werknemer. Maar ik was versleten.’
Blij met mijn baan
Via UWV kwam hij in contact met Linda. John: ‘Linda voelde écht als een geschenk. Ik kon niet meer volledig werken, maar Linda ging meteen met mij aan de slag. Alsof er weer een engel in mijn leven was gekomen. Ik ben nu postbezorger in Alkmaar en zó blij met mijn baan. Gelukkig wordt er hier rekening gehouden met mijn omstandigheden. Mijn vrouw heeft kanker. Als ik met haar naar het ziekenhuis moet, loop ik die dag één wijk. Dat regelen ze gewoon. Door te werken is juist de kracht om voor mijn vrouw te kunnen zorgen toegenomen. Wie had dat kunnen bedenken?’
Geregeld bellen
‘Ik ben superblij met Linda. Zonder haar had ik dit niet voor elkaar gekregen. Ze belt me geregeld of komt op de koffie. Natuurlijk, ik wilde zelf weer aan het werk, maar zonder mijn coach was dat niet gelukt. Dankzij Linda heb ik weer een leven.’
'Ik geloof in John zoals ik in alle mensen met een WIA of Wajong-uitkering geloof.'
Linda: ‘De gesprekken met John waren een verwerkingsproces. Zijn ellendige verleden, het oud zeer rond zijn laatste werkgever. Samen hebben we dat begraven om verder te kunnen. John wilde graag iets ‘in de buitenlucht.’ We stelden een cv op. Volkomen transparant: je moet niet zaken verzwijgen. Ik heb John ook tips gegeven: niet op slippers naar je sollicitatie, maar op schoenen. En trek een schoon hemd aan.
We zijn vervolgens proactief op zoek gegaan naar werk en kwamen uit bij Probezorgt, een postbedrijf in de kop van Noord-Holland dat ervaring heeft met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Daar werkt John nu vier uur per dag. En hij neemt inmiddels al zijn collega’s op sleeptouw. Ze zijn dol op hem.
Ik geloof in John zoals ik in alle mensen met een WIA of Wajong-uitkering geloof. Ik merk steeds vaker dat werkgevers diezelfde overtuiging hebben. De koudwatervrees voor deze werknemers begint af te nemen. Je geeft niet alleen mensen een kans die moeilijk aan de slag komen. Het zijn, zo is mijn ervaring, meestal harde en loyale werkers. De werkgever van John zei onlangs tegen me: ‘Heb je nog meer mensen zoals John?’
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
