Marieke en Joep: ‘Ik herken snel in welke situatie iemand zit’

Waarin ben je ervaringsdeskundige?

Marieke: ‘Ik heb van jongs af aan het idee gehad dat ik anders was. Het leek altijd alsof ik extra moeite moest doen om hetzelfde voor elkaar te krijgen als anderen. In 2006 kwam dat bij elkaar in een burn-out. Niet lang daarna heb ik psychoses en depressies gekregen.’

Joep: ‘Ik ben een groot deel van mijn werkende leven verslaafd geweest aan alcohol en medicijnen. Verder heb ik een aantal burn-outs en depressies gehad. Inmiddels ben ik zesenhalf jaar clean.’

Hoe gebruik je je ervaring om anderen te helpen?

Marieke: ‘Mensen met problemen maken allemaal ongeveer dezelfde fases door. Het maakt niet zoveel uit of je een eetverslaving, een psychose of een andere aandoening hebt. Ik herken snel in welke situatie iemand zit en kan daardoor de juiste vragen stellen Die kennis kan ik delen met mijn collega’s. Daar leren zij ook weer van. Zo komen we samen verder.’

Joep: ‘Ik oordeel niet, juist omdat ik precies weet in welk schuitje mensen zitten. Het duurde bij mij 25 jaar voordat ik hulp vroeg. Als mensen – door bijvoorbeeld UWV-collega’s – naar mij worden gestuurd om geholpen te worden, dan probeer ik ze niet over de streep te trekken. Ik ben juist één en al begrip. Dat missen deze mensen vaak in hun leven. Op die manier help ik ze.’

Wat kun jij (als ervaringsdeskundige) toevoegen?

Marieke: ‘Er ontstaat met mij een ander soort gesprek dan met andere professionals. Dat komt niet zo zeer door mij als persoon. Maar mensen kijken al anders naar mij omdat ik als ervaringsdeskundige word aangekondigd. Dat voelt veiliger en meer vertrouwd. Ze durven daardoor meer te delen.’

Joep: ‘Mensen geven al snel een sociaal wenselijk antwoord op vragen. Dat heb ik zelf ook lang gedaan. Ik ben daar niet naar op zoek. Wat ik van mijn gesprekspartner wil weten, is hoe het echt met iemand gaat en wat hij of zij nodig heeft. Er is minder druk, omdat ik puur vanuit ervaring praat.’

Geef eens een voorbeeld van hoe je mensen met een arbeidsbeperking op weg hebt geholpen.

Marieke: 'Herman sprak ik voor het eerst toen ik nog maar net bij UWV werkte. Niet lang na ons gesprek kreeg hij een terugval. Hij heeft meerdere diagnoses, waaronder PTSS. NA een tijdje vroeg hij met veel moeite en na veel aarzeling weer een gesprek met me aan. Hij was bang dat hij nooit meer aan de slag zou komen. En dat UWV niet meer in hem wilde investeren. Ik zag gelijk dat hij zoveel in huis heeft en ben met hem in gesprek gegaan. Door de erkenning die ik hem gaf, kreeg hij het vertrouwen om op zoek te gaan naar wat hem energie geeft. Hij doet nu vrijwilligerswerk en heeft zelfs plannen om stappen richting betaald werk te gaan zetten.’

Joep: ‘Een jaar of vier geleden kwam Frank binnen. Hij was een man met veel angsten en trauma’s. Op elke vraag gaf hij het gewenste antwoord, maar dat wilde ik niet horen. Ik wilde weten wat hij zélf wilde. Dat bleek een bepaalde opleiding te zijn. Samen zijn we gaan kijken hoe hij dat kon bereiken. Inmiddels heeft hij een vaste aanstelling met het aanbod om door te groeien naar een leidinggevende functie.’