‘Kanker en werk, dat kan toch beter?’

10 procent kans om te overleven

‘Ik had al een tijdlang klachten. Na diverse bezoekjes aan de huisarts, werd ik doorgestuurd naar de internist voor onderzoek. Ik dacht dat ik misschien een maagzweer had. Maar het bleek slokdarmkanker, een vorm van kanker met een overlevingskans van maar 10 procent. Die boodschap voelde onwerkelijk. Op 20 januari 2000 werd ik geopereerd. Gelukkig konden ze de tumor volledig weghalen en kon ik daarna gaan herstellen. Ik moest leren omgaan met wat voelde als een nieuw lijf. Mijn slokdarm was geheel weggehaald, dus ik moest opnieuw leren eten. Dat ging moeizaam.'

‘Mensen die niet de werkelijke doodsangst kennen, weten niet hoe het is om het niet meer vanzelfsprekend te vinden dat je leeft’

Opnieuw leren leven

‘Naast fysiek herstel, moest ik ook weer vertrouwen krijgen dat ik verder mocht leven. Ik ging naar een psycholoog, maar ik miste tijdens die gesprekken de herkenning voor mijn situatie. Mensen die niet de werkelijke doodsangst kennen, weten niet hoe het is om het niet meer vanzelfsprekend te vinden dat je leeft. Kanker raakt je in je fundament. Dus om het leven weer op te pakken is herkenning en erkenning nodig van je omgeving.’

Confrontatie op kantoor

‘Ik was facility manager in het onderwijs. Maar de drempel om na de operaties weer te gaan werken was groot; ik stapte namelijk weer een hele andere wereld in. Soms hebben mensen niet in de gaten welke kleine dingen kunnen raken. Zo stonden al mijn fotolijstjes en persoonlijke dingen in een doos in de hoek van kantoor, alsof ik niet meer terug zou komen. Dat was confronterend. '

Terugkeren naar werk lukte niet binnen 2 jaar

‘Ik heb erg mijn best gedaan, maar het is me uiteindelijk niet gelukt om binnen 2 jaar terug te keren in mijn functie. Ik kreeg te horen dat ik voor 80 procent arbeidsongeschikt was en kwam in de WAO terecht. Maar ik was pas 40 en vond mezelf veel te jong om al langs de zijlijn te komen staan. Ik dacht: als ik toch mag blijven leven, kan ik dan niet iets van betekenis doen?’

Eigen bedrijf om mensen met kanker te helpen

‘Door mijn eigen ervaring, de moeizame terugkeer naar werk en het gebrek aan kennis, dacht ik: kanker en werk, dat kan toch beter? In 2004 heb ik me daarom gemeld bij UWV met het plan om hier een eigen bedrijf in te starten: Stap Nu. Via UWV kreeg ik een businesscoach om daarbij te helpen. Ik deed het echt stap voor stap: marktonderzoek, website maken, opleidingen volgen. Op 20 januari 2005, precies vijf jaar na mijn behandeling, startte ik officieel mijn bedrijf. Met Stap Nu wil ik mensen met kanker helpen om naast hun ziekte ook hun gezonde kant in te blijven zetten.’