Interview

Carrière maken én een angststoornis: Jeannette weet hoe het is

Portret van Jeannette Hachmang
Beeldredaktie / Marcel J. De Jong

Tijdens een behandeling voor huidkanker krijgt Jeannette Hachmang (60) voor het eerst een paniekaanval. Vanaf dat moment is ze aan huis gekluisterd: door zelfs een simpel gesprek in haar woonkamer breekt het angstzweet haar uit. Nu, ruim 10 jaar later, heeft ze haar angststoornis meer onder controle én weer een doel in het leven. Grotendeels door Richard, arbeidsdeskundige bij UWV: ‘Er was 1 iemand nodig om mij te helpen van mijn passie mijn werk te maken.’

Veel onder druk gestaan in het leven

Wie haar thuis aan de tafel ziet zitten met haar 2 honden, zou denken dat alles goed gaat met de 60-jarige Jeanette. Toch teistert een heftige angststoornis al jaren haar leven. ‘Ik heb mijn hele leven onder druk gestaan door verschillende gebeurtenissen. Zo had ik een trombosebeen. Dit werd veroorzaakt door een bloedprop, waardoor mijn been erg pijnlijk werd. Daarnaast werd mijn zoon ernstig ziek, belandde ik in een echtscheiding en kwam ik zonder werk te zitten door reorganisaties bij eerdere werkgevers. De diagnose huidkanker was de druppel die de emmer deed overlopen en mijn angststoornis uitlokte.

 

Van bezige bij naar ‘zielig hoopje’

Waar Jeannette eerder altijd bezig was, durfde ze van de ene op de andere dag bijna niet meer de deur uit. Ze vertelt hoe haar angststoornis eruitziet: ‘Naar buiten gaan en in een grote groep mensen zijn, dat kan ik niet. Boodschappen doen in mijn woonplaats gaat nog nét. Maar ik ga wel altijd tussen de middag of rond etenstijd. Dan is het niet te druk. Toen mijn angststoornis op het ergste punt was, merkte ik het verschil zelf niet eens zo. Tot ik iemand tegenkwam die ik van vroeger kende. Ze zei: ‘Jeetje Jeannette, vroeger gaf je op hoog niveau volleybaltraining aan 50 kinderen terwijl de tribunes vol zaten met ouders. Nu zit je hier helemaal alleen.’ Dat liet me inzien hoe erg mijn angst was.’

 

Hulp van een arbeidsdeskundige

Werken was daardoor ook geen optie. Jeannette werd volledig arbeidsongeschikt verklaard en kwam thuis te zitten. Dat was het moment dat haar kinderen haar aanspoorden weer eens wat te schrijven. ‘Vroeger schreef ik altijd verhalen voor hen, om ze te helpen met leren lezen. Ze vroegen of ik dat ook voor mijn kleinkinderen kon doen, omdat ze het zo mooi vonden. Vanuit UWV kwam ik in contact met arbeidsdeskundige Richard. Ik durfde de deur niet uit, dus hij kwam naar mij toe. Hij vroeg wat ik met mijn dagen deed. Ik vertelde hem over de verhalen voor mijn kleinkinderen en liet hem de zelfgemaakte boekjes zien. Toen zei hij tegen mij: ‘Jeannette, die verhalen moet je gaan uitgeven.’ Dat zag Jeannette wel zitten, en met hulp van Richard en coachingpraktijk Faith gaf ze haar 1e kinderboek uit.

 

‘Ik heb weer een doel. Dat had ik 10 jaar geleden nooit gedacht’

 

Carrière als schrijfster

En bij dat ene boek bleef het niet. ‘Ik schreef ook een boek over de ontwikkeling van mijn stoornis en ben bezig met een vervolg daarop, over het leven met een angststoornis. Tegelijkertijd werk ik aan een nieuw kinderboek. En in de toekomst wil ik graag een thriller schrijven. Maar die heb ik voor nu nog even geparkeerd. Ik heb genoeg om handen.’

 

Meer vrijwilligerswerk doen

Het schrijven geeft haar zelfvertrouwen om ook ander vrijwilligerswerk op te pakken. Zo geeft ze Klik en Tik-les bij de bibliotheek (een les waarin deelnemers het internet leren gebruiken) en vangt ze zwerfhonden op. ‘Mijn angststoornis gaat niet meer weg’, vertelt Jeannette. ‘Maar door de hulp van Richard is mijn leven zoveel beter geworden. Ik heb weer een doel. Dat had ik 10 jaar geleden nooit gedacht.’

 

Durf hulp te vragen

‘Soms denk ik, dit is zo bijzonder gelopen’, vertelt Jeannette. ‘Wat als Richard niet bij me langskwam, en wat als ik die kinderverhalen niet had laten zien. Dan zat ik hier misschien nu heel anders. Als je arbeidsongeschikt bent verklaard en een uitkering krijgt, hoef je echt niet het gevoel te hebben dat je niets meer mag vragen. Er zijn zoveel mogelijkheden, maar we kijken vaak te beperkt. Soms is er maar 1 iemand nodig om je leven om te veranderen. Net zoals bij mij het geval was. En dat is echt fantastisch. Wat ik hierdoor leerde en ook aan anderen wil meegeven: deel je verhaal en durf gewoon iemand om hulp te vragen. Het kan je echt verder brengen.’

Het kan zijn dat je net een extra steuntje in de rug nodig hebt bij het zoeken van een baan. Wil je weten hoe UWV jou kan helpen?

Let op: de informatie op deze pagina kan verouderd zijn.
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl