Stephanie wil gelijke kansen voor iedereen: ‘Het is mijn persoonlijke passie om vooroordelen weg te nemen’

‘Ik ben zelf gevoelig voor uitsluiting, omdat ik daar door mijn lichamelijke groeistoornis regelmatig mee te maken heb,’ vertelt Stephanie. ‘Mensen vragen bijvoorbeeld verbaasd aan mij: ‘Goh, heb jij een fulltimebaan? Of: ‘Jeetje, rij jij zelf auto?’ Het is mijn persoonlijke passie en drijfveer om vooroordelen weg te nemen en te laten zien dat iedereen van waarde is in de maatschappij. Ik vind het mooi dat ik dat als programmaleider diversiteit en inclusie kan uitdragen.’

Ik heb geen groeistoornis

Als kind voelde Stephanie zich niet anders dan leeftijdsgenoten. ‘Ik zat op een reguliere basisschool en had veel vriendjes en vriendinnetjes,’ vertelt ze. ‘M’n middelbare school- en studententijd vond ik lastiger, omdat ik meer obstakels tegenkwam. Als mijn vriendinnen uitgingen, was het niet vanzelfsprekend dat ik mee kon. Zij kregen een partner, ik niet. Dat was een moeilijkere periode, ook omdat ik in de ontkenningfase zat: ik heb geen groeistoornis, ik ben gewoon zoals iedereen.’

Klein zijn, daar moet ik iets mee

Haar ouders hadden haar bij de geboorte al lid gemaakt van de Belangenvereniging van Kleine Mensen (BVKM), maar daar wilde Stephanie nooit iets van weten. ‘Totdat ik rond mijn 25^e ineens besefte: mijn klein zijn, misschien moet ik daar toch iets mee. Ik ben naar een bijeenkomst gegaan, wat zo goed beviel dat ik nu alweer zes jaar voorzitter ben de vereniging. Dat heeft me veel gebracht: een aantal goede vriendinnen, meer zelfvertrouwen, leiddinggeven aan een bestuur. Het geeft me ook energie om maatschappelijk actief te zijn.’

Studie afgrond en eigen appartement

Ondertussen had Stephanie haar studie Social Work Cultureel Maatschappelijke Vorming aan de Haagse Hogeschool afgerond. ‘Vanaf mijn 18^e zat ik in de Wajong, omdat het me niet lukte om naast mijn studie nog een bijbaan te hebben. Daardoor kon ik zelfstandig in een eigen appartement wonen en kreeg ik een taxivergoeding om op de Hogeschool te komen. Later heb ik met hulp van UWV ook mijn rijbewijs kunnen halen, wat natuurlijk fantastisch was.’

Speeddate bij de Rijksoverheid

Ze is net afgestudeerd als ze een poster voorbij ziet komen van Stichting Studeren en Werken op Maat: ‘Wij zoeken hoogopgeleide young professionals’. Stephanie reageert, gaat op speeddate met verschillende overheidsinstanties en wordt voor 36 uur per week aangenomen als hr-ondersteuner bij het Planbureau voor de Leefomgeving, een Nederlandse overheidsinstantie voor het maken van strategische beleidsanalyse op het gebied van natuur, milieu en ruimte.

Maak bespreekbaar wat je nodig hebt

Vanuit haar rol als hr-ondersteuner groeide ze door naar huidige functie van programmaleider diversiteit en inclusie bij de RVO. Een functie waarmee ze mensen met een arbeidsbeperking echt verder kan helpen. ‘Dat is eigenlijk allemaal soepel verlopen. Natuurlijk had ik vanwege mijn beperking bepaalde faciliteiten nodig, maar dat is ook wat ik mensen altijd meegeef: geef duidelijk aan wat je behoefte is. Als je bespreekbaar maakt wat je nodig hebt, dan kan een organisatie daarop inspringen. Dat is fijner voor iedereen.’

Handige voorzieningen voor op het werk

In het geval van Stephanie ging dat bijvoorbeeld om een kleiner toetsenbord, een eigen bureaustoel, een invalidetoilet en een parkeerplek voor haar auto. ‘Het is ook fijn als je werkgever er bij uitstapjes en etentjes rekening mee houdt dat de locatie rolstoeltoegankelijk is, maar dat is eigenlijk altijd wel gelukt. Ik herinner me één dagje uit waarop we met collega’s gingen suppen. Daar kan ik niet aan meedoen, maar toen waren er ook andere activiteiten bedacht.’

Om haar werk zo goed mogelijk te kunnen doen maakt Stephanie gebruik van voorzieningen van UWV. Wil je weten wat UWV voor jou kan betekenen? Kijk dan op de website van UWV.