Ondanks de nodige tegenwerking in het verleden heeft Alinda van den Bor haar droombaan gevonden. De jonge moeder werkt sinds twee jaar 36 uur per week bij a.s.r. In een driedelige interviewserie vertelt Alinda over haar verleden, de zoektocht naar een baan en haar huidige werk. Deel 1: de lange weg naar werk.
Bij Alinda van den Bor (31) werd op haar negende een erfelijke spierafwijking ontdekt. Daardoor kwam ze al vrij snel in een rolstoel terecht. Toch kan ze eigenlijk alles zelfstandig. Ze woon in Nijkerk, samen met haar man en dochtertje van anderhalf. Haar woning heeft geen aanpassingen; dat zou te makkelijk zijn, vindt ze zelf. Sinds twee jaar werkt ze bij de Participatiedesk van a.s.r. In totaal heeft Alinda 12 jaar lang een Wajong-uitkering gehad, van haar 18etot haar 30e. Dankzij haar baan heeft ze geen uitkering meer nodig.
Thuisopleiding
Alinda heeft een lange weg afgelegd om uiteindelijk helemaal op haar plek te zitten bij a.s.r. Nadat ze haar mavodiploma op zak had, ging ze naar het mbo om de opleiding sociaal pedagogisch werk te volgen. Op het mbo kreeg ze geen enkele steun. ‘Sterker nog: daar zeiden ze dat het me niet zou lukken de opleiding succesvol af te ronden. Als me zoiets wordt gezegd, wil ik het alleen maar nóg liever!’, vertelt Alinda. Ze stopte met het mbo en ging via de NTI een thuisopleiding volgen. En haalde haar diploma.
Obstakels voor een parttime baan
De volgende obstakels kwam Alinda tegen toen zij op zoek was naar een parttime baantje. ‘Na een halfjaar zoeken, had ik nog steeds niets gevonden’, vertelt ze. ‘Uiteindelijk ben ik maar op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Dat vond ik bij ’s Heeren Loo, een organisatie die onder andere dagbesteding biedt voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik hielp daar bij verschillende activiteiten.’ Het zoeken naar een stageplek verliep al even stroef. ‘Gelukkig kon ik uiteindelijk ook daarvoor terecht bij ’s Heeren Loo. Na mijn stage kon ik er blijven werken en kreeg ik een nulurencontract. Ik had het er erg naar mijn zin en kreeg ook steeds meer verantwoordelijkheden. Ik leidde er in de laatste periode zelf een groep.’
Carrièreswitch
Als gevolg van bezuinigingen kwam Alinda op een gegeven moment thuis te zitten. ‘Ik was als een van de laatsten aangenomen en moest dus als eerste weg’, legt ze uit. ‘Met mijn achtergrond in de zorg lukte het me maar niet om ergens anders een baan te vinden. Een carrièreswitch leek de beste oplossing, maar ik had geen idee hoe ik dat aan moest pakken. Ik besloot bij het UWV om hulp te vragen. Via hen kreeg ik een jobcoach toegewezen. Die coach liet me een talentscan doen, een test met vragen over mijn interesses, ervaring en motivatie. Uit die test kwam een overzicht van mijn competenties (kwaliteiten). Zo ben ik resultaatgericht, gestructureerd, nauwkeurig en communicatief vaardig.’
'Je moet je toch altijd drie keer zo hard bewijzen als iemand zonder beperking'
De participatiedesk
Met de uitslagen van de test gingen Alinda en haar coach op zoek naar een baan die daar bij past. ‘Al snel kwamen we bij a.s.r. uit, waar een vacature uitstond bij de Participatiedesk. De vacature paste helemaal bij me. Veel contact met mensen en werken in een team. Alleen had ik geen ervaring. Gelukkig kreeg ik een kans om me te bewijzen.’ Bij de Participatiedesk (zie kader) ging Alinda aan de slag binnen het ondersteuningsteam Arbeidsongeschiktheidsverzekeringen (AOV). ‘Ik heb daar veel klantcontact en werk nauw samen met mijn collega’s uit hetzelfde team. Al snel werd mijn functie wat breder en ging ons team coördineren. Sinds kort werk ik ook bij de Doorgaandesk, waar ik een meer adviserende rol heb. Het werk is ontzettend veelzijdig, en ik ontwikkel me continu.’
Het is soms best pittig
Hoewel Alinda een krachtige doorzetter is, kan ze soms ook onzeker zijn. ‘Toen ik voor het eerst bij a.s.r. kwam, had ik totaal geen ervaring in het werk dat ik daar ging doen. En perfectionistisch als ik ben, vond ik dat wel heel eng. Kon ik dit wel? Ik denk dat ik door mijn beperking sowieso extra bang was voor het maken van fouten. Je moet je toch altijd drie keer zo hard bewijzen als iemand zonder beperking.’ Ze ziet ook om haar heen bij andere Wajongers dat zij het soms moeilijk vinden om gemotiveerd te blijven. ‘Je moet de weg naar jouw ideale baan echt zien als een investering. Het is soms best pittig. Bij mij heeft het elf jaar geduurd voor ik was waar ik nu ben. Dat is ontzettend lang. Maar het was het echt helemaal waard!’
Lees hier deel 2 en deel 3 van het verhaal van Alinda.
Wat is de Patricipatiedesk?
Via de Participatiedesk worden mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt die onder de Banenafspraak vallen, maximaal twee jaar ingezet op opdrachten binnen a.s.r. Het mes snijdt hierbij aan twee kanten: a.s.r. krijgt er een fijne, bevlogen collega bij en biedt tegelijk iemand de mogelijkheid om werkervaring op te doen, een vak te leren en werknemersvaardigheden te ontwikkelen. Wie via de Participatiedesk aan de slag gaat, krijgt een eigen jobcoach die bemiddelt en begeleidt en helpt bij eventuele problemen en administratieve zaken. Ook is er een interne begeleider die helpt bij de dagelijkse werkzaamheden. De Participatiedesk gaat bij het zoeken naar een passende baan altijd uit van iemands mogelijkheden en talenten. Een op maat gemaakt trainingsprogramma richt zich op het verder ontwikkelen van deze talenten. Doel is om medewerkers daarna uit te laten stromen op een vaste functie.
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
