(Over)leven met depressie en anorexia: Sharon geeft tips
Van kleins af aan wilde Sharon Lodder (33) in de zorg werken. Maar anorexia en een depressie zorgden voor flinke obstakels op haar weg. Na intensieve behandeltrajecten ging het langzaam beter en lukte het Sharon om een opleiding af te ronden en een baan in de ouderenzorg te vinden. Hoe kreeg ze dat voor elkaar? Ze deelt inzichten die haar hielpen in deze donkere periode.
Diagnose anorexia
‘Ik ben 10 weken te vroeg geboren. Daardoor was ik altijd kleiner en heb ik minder energie dan anderen. Als kind liep ik altijd op mijn tenen, om de rest maar bij te kunnen houden. In mijn tienerjaren kwamen daar allerlei onzekerheden over mijn uiterlijk bij. Ik werd ook gepest. Dus ik probeerde van alles te bedenken om te zorgen dat anderen mij leuk vonden. Ik begon met afvallen. En daar was ik goed in, iets té goed. Dat gaf me een gevoel van controle. Een tijd hield ik het verborgen, maar mijn ouders hadden het op een gegeven moment door en brachten me naar de huisarts. Toen kreeg ik de diagnose anorexia nervosa. Niet lang daarna, net voor mijn 18e verjaardag, werd ik opgenomen in een kliniek om weer aan te komen.’
Worstelen en omgaan met een depressie
‘Toen ik de 1e keer werd opgenomen voor anorexia, zat ik in het 2e jaar van de mbo-opleiding Verpleegkunde. Ik had het enorm naar mijn zin op deze opleiding. Maar de anorexia en depressie gingen daardoor niet weg. Nu ik terugkijk, zie ik heel duidelijk dat anorexia voor mij een gevolg was van depressie. Mijn eetstoornis had ik na ongeveer 4 jaar en 2 opnames in de kliniek onder controle. Maar de depressie bleef. En het klinkt misschien gek, maar die depressie was nog veel zwaarder. Ik had nergens meer zin in.’
‘Het was vooral psychisch heel zwaar, om mijn leven wéér te moeten stopzetten’
Opleiding Verpleegkunde stopzetten
‘Tijdens mijn 1e opname in de kliniek zette ik mijn opleiding op pauze. Ik moest de focus leggen op mijn gezondheid. De opname duurde 4,5 maand. Daarna pakte ik mijn opleiding weer op en ging ik stage lopen. Maar de kilo’s die ik tijdens mijn opname opbouwde, vlogen er weer af. Dus een paar maanden later werd ik weer opgenomen. Ik besloot toen te stoppen met mijn opleiding. Het was vooral psychisch heel zwaar, om mijn leven wéér te moeten stopzetten.’
Antidepressiva zorgden voor een keerpunt
‘Tijdens de 2e opname in de kliniek kreeg ik voor het eerst antidepressiva en dat hielp. Ik kreeg weer zin om leuke dingen te doen, zin in het leven. Dus toen ik uit de kliniek kwam, wilde ik de draad weer oppakken. Opnieuw een opleiding Verpleegkunde beginnen, leek me niet verstandig. Dat was gewoon te zwaar voor mij.
‘De weg naar mijn baan was hobbelig, maar ik ben heel blij met waar ik nu sta’
Thuisstudie was een uitkomst
Uiteindelijk startte ik via onderwijsinstelling NTI de thuisstudie Maatschappelijke Zorg, een studie die helemaal bij mij past. Dat was een uitkomst. Ik kon mijn tijd zelf indelen en combineren met mijn therapiesessies. Dat is heel fijn voor iemand als ik, met beperkte energie. Toen ik de studie afrondde, vond ik zelfs een baan bij een verzorgingstehuis. De weg ernaartoe was hobbelig, maar ik ben heel blij met waar ik nu sta.’
Herken jij jezelf in het verhaal van Sharon? Ze geeft hieronder een aantal adviezen voor als je kampt met psychische problemen.
Gun jezelf de tijd en de rust
‘Als het even niet goed met je gaat, is dat niet erg. Zoek hulp voor jouw situatie, en zoek vooral je eigen weg in wat je allemaal wél kunt. Ik heb door anorexia en depressie de opleiding voor Verpleegkundige niet af kunnen maken. Dat vond ik toen heel moeilijk. Maar nu vind ik mijn combinatie van zorg- en welzijnsdiploma’s juist heel mooi. Ik legde een andere weg af dan ik van tevoren wilde, maar ik ben blij met waar ik nu sta.’
Zoek afleiding
‘Ik heb geleerd en ervaren dat je ook door de donkere periodes heen komt. Afleiding, bijvoorbeeld even een boswandeling, was daarin heel belangrijk voor mij. Even uit je gedachten gehaald worden.’
Probeer open te zijn en accepteer hulp
‘Praten helpt, ook al voelt het niet altijd zo. Met hulpverleners, je vrienden, mensen bij je op school of je familie. Probeer open te zijn over je situatie en accepteer hulp van de mensen die om je geven.’
Zoek jij hulp of wil je met iemand praten over jouw situatie?
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
