Niet iedereen begrijpt hoe het voelt om een ziekte of aandoening te hebben. Hoe het is als een traumatische ervaring je blijft achtervolgen, waardoor je niet meer goed kunt functioneren. In de serie De Ervaringsdeskundige spreken we mensen die wél uit eigen ervaring weten hoe dit is. Zij proberen met hun verhaal anderen te helpen. In dit deel: politieagent Joeri Sterringa (45).
Last van nachtmerries en herbelevingen
‘Ik werk sinds 1996 bij de Amsterdamse politie in hartje centrum. Daar waar het gebeurt, dat leek me als jonge jongen al erg spannend. Waar ik minder bij stilstond, was dat je als agent ook hele nare dingen kunt meemaken, die niet meer uit je geheugen weg willen. Dat gebeurde bijvoorbeeld op 28 mei 2009, toen er een jong meisje werd vermoord. Ik kreeg last van nachtmerries en herbelevingen. Op zich is dat normaal, als je zoiets meemaakt. Maar dat moet na een week of twee wel minder worden. Dat gebeurde niet. Ik was er continu mee bezig en sliep niet meer. Daardoor veranderde ik in een ander mens. Ik kreeg een kort lontje en was snel overprikkeld. Uit de therapiesessies die ik volgde, bleek dat ik aan PTSS, een posttraumatische stressstoornis, lijd.’
Een mentaal probleem zie je niet aan iemand
‘Ik doorliep verschillende therapieën maar merkte dat één ding het beste hielp: erover praten. Openheid geven. Een mentaal probleem zie je niet aan iemand, zoals je een gebroken arm of been wel ziet. Daardoor houdt de omgeving minder snel rekening met jouw situatie. En is er veel onbegrip. Mensen reageren met opmerkingen als: ‘Dan moet je gewoon even aan iets leukers denken’. Het heeft mij enorm geholpen om mijn collega’s en naasten te vertellen over hoe het met me ging.’
Start platform voor mensen met psychische problemen
‘Drie jaar geleden startte ik met mede-ervaringsdeskundige Leonie Burggraaf en YMCA Nederland het platform Ikbenopen.nu. Veel mensen met psychische problemen moeten erg lang wachten op de juiste zorg. En schamen zich voor hun problemen. Wij zijn zelf geen hulpverleners, maar helpen deze mensen de juiste zorg te vinden. Ook delen we verhalen waarin zij zich kunnen herkennen en geven we ze de ruimte om hun verhaal te vertellen. Wij proberen de schaamte weg te nemen. We creëren een veilige omgeving waarin iemand zijn of haar verhaal kan doen en openlijk kan erkennen dat er iets aan de hand is. Dat is een belangrijke eerste stap. Er zijn gelukkig steeds meer mensen die ons platform weten te vinden, dat is een goed teken.’
Belangrijk om je verhaal te doen
‘Als je met een psycholoog praat is dat toch met iemand die zijn kennis uit een boek heeft. Dat is anders dan praten met iemand die begrijpt hoe je je voelt, omdat je iets soortgelijks hebt meegemaakt. Het is ook fijn om te weten dat je niet de enige bent die bepaalde problemen heeft. Dat geeft steun.
‘Wij weten uit ervaring hoe belangrijk het is om je verhaal te doen. Aan mensen die erg gesloten zijn, koppelen we via ons platform bijvoorbeeld iemand die wat opener is. Zo start er een gesprek en doet iemand die gesloten is toch zijn of haar verhaal en vindt hij of zij steun van de ander.
Steun vanuit de WIA
Ik ben bij de politie blijven werken, fulltime met een klein beetje steun vanuit de WIA. Maar ik werk nu vanuit kantoor, en vrijwel nooit meer buiten. Vanuit deze nieuwe functie probeer ik ook anderen te helpen. Dat zit hem vooral in het doorvragen als ik weet dat een collega iets naars heeft meegemaakt tijdens het werk. Ik houd bij wanneer er twee weken verstreken zijn, en controleer dan nogmaals hoe het met diegene is. Ik (her)ken de signalen, dus als ik me zorgen maak, trek ik aan de bel. Ik vind het belangrijk om op deze manier voor elkaar te zorgen.’
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
