Dankzij haar aangepaste bus komt Eva verder dan ze ooit durfde te dromen
Eva Eikhout (28) werd geboren met het FFU-syndroom, een afwijking in armen en benen. Als jong meisje had ze een gelukkige jeugd, maar rond haar 16e begon ze zelfstandige mobiliteit enorm te missen. Jaren later ontdekte ze dat zelf rijden in een aangepaste bus mogelijk was. ‘Dankzij de bus heb ik een carrière om van te dromen en geniet ik van mijn freelance bestaan als presentator, programmamaker en schrijver.’
Eva komt uit een warm nest met ouders die haar altijd al steunden. Toch lieten ze haar ook zelf ontdekken waar ze behoefte aan had. ‘Mijn ouders waren er voor me, maar maaiden nooit het gras voor mijn voeten weg. Als er iets geregeld moest worden deden we dat samen. Wel leerden ze me die dingen eerst zelf te bedenken. Dat was een hele goede basis voor de rest van mijn ontwikkeling.’
De beperking een plekje geven
Vanaf het moment dat Eva naar de middelbare school ging, werd ze afhankelijk van taxivervoer. Ze kon zich niet zo gemakkelijk van A naar B verplaatsen als haar leeftijdgenoten. Hierdoor voelde ze zich buitengesloten van alles wat er onderweg van en naar school op de fiets gebeurde. ‘Ik kreeg voor het eerst de behoefte met iemand hierover te praten. Iemand die wat verder af stond dan mijn ouders. Ik ging toen in gesprek met mijn ambulant begeleider, de hulpverlener die mij ondersteunde in het dagelijks leven. Zij leerde me dat ik in een rouwproces zat. Je kunt namelijk ook rouwen om iets wat je niet hebt, niet had en nooit zal krijgen, zoals in mijn geval volledige armen en benen. Dat heet ‘levend verlies’. Door dit inzicht en de gesprekken met haar begon ik mijn gemis te erkennen en een plek te geven. Wat ik toen leerde, komt nu nog steeds van pas als het soms even niet zo lekker gaat.’
Creatief met regels omgaan
Eva ontwikkelde zich tot een zelfstandige jongvolwassene en leerde creatief om te gaan met soms bureaucratische situaties en regelgeving. ‘Tijdens mijn studie Communicatie & Multimedia Design kon ik vanuit school geen hulp krijgen bij mijn toiletgang, zoals ik wel op de basis- en middelbare school kreeg. Ik besloot een aanpassing te laten installeren op het invalidetoilet, zodat ik zelfstandig naar het toilet kon. UWV kon de kosten hiervoor vergoeden. Na de aanpassing, belde school mij. Ik had het niet zonder overleg mogen doen. Daar had ik helemaal niet over nagedacht, nadat ze zelf hadden aangegeven mij niet te willen helpen bij een oplossing. Toch mocht de aanpassing gewoon zo blijven. Als ik er nu op terugkijk was dit een superleuk leerproces en een kantelpunt om voortaan de benodigde voorzieningen lekker zelf te regelen. Want als de wereld zich niet aan mij aan aanpast, pas ik me wel aan op de wereld.’
Via UWV ontvangt Eva een vervoersvoorziening. Denk jij dat UWV jou ook kan helpen met een voorziening?
Richting meer vrijheid
Zelfstandig naar het toilet gaan was 1 ding, maar zelf kunnen reizen was een ander verhaal. Eva: ‘Tijdens mijn studie moest ik nog steeds met de taxi naar school, wat mij enorm beperkte in mijn vrijheid. Dus toen ik tijdens de veineDAGEN – een inspirerende beurs voor iedereen met een beperking, partners, ouders en de betrokken zorgprofessionals - een testrondje kon maken in een aangepaste auto, huilde ik van geluk. Ik wist daarvoor helemaal niet dat zelfstandig reizen voor mij ooit mogelijk was.’
Eva vroeg UWV meteen naar de mogelijkheden voor een vervoersvoorziening. ‘Tijdens dat 1e gesprek voelde ik me erg geconfronteerd met de kosten en regels. Ik rekende op meer inzicht in mijn situatie. De focus lag op de inschatting van het aantal kilometers die ik zou maken, los van het soort werk dat ik ging doen. Maar uiteindelijk kreeg ik de kans: als ik zou slagen voor een aantal rijlessen, hielp UWV me bij de kosten voor de aanpassingen in de bus. En dat lukte. De bus zelf hebben mijn ouders betaald.’
‘Onafhankelijkheid maakt een mens gelukkiger. Zonder de bus had ik nooit de carrière gehad waar ik nu zo van geniet’
Een geslaagde carrière dankzij de bus
Na een kleine 10 jaar heeft Eva nu haar 1e bus vervangen door een nieuwe. ‘Ik schakel heel prettig met Aloys van der Moolen, UWV-adviseur en specialist in vervoer en mobiliteit. Als er reparaties nodig zijn, of ik een vergoeding nodig heb, denkt hij echt met mij mee. Zonder mijn bus had ik nooit kunnen doen wat ik nu doe. Zowel privé als voor mijn werk. Ik reis voor mijn werk door heel Nederland. Dat kan echt niet zonder auto.’
Zelf de regie houden
‘Onafhankelijkheid maakt een mens gelukkiger, weet ik nu’, vertelt Eva. ‘Ik koos er niet voor om zo geboren te worden, maar ik kan wel kiezen om de regie over mijn eigen leven te houden. Door mijn eigen inzet ben ik nu een gelukkige freelancer en wil ik via mijn werk ook anderen hier bewust van maken. Ga er niet vanuit dat instanties jou altijd kunnen helpen. Het is ook aan jezelf om actie te ondernemen. Daarnaast wil ik me hard maken voor mensen die bijdragen aan vernieuwingen in de medische wereld en zo echt het verschil maken in kwaliteit van leven. Het lijkt me fantastisch mijn eigen talkshow te hebben waarin ik onder andere deze onderwerpen bespreek. En ja, soms zit ik er echt weleens doorheen, maar ik geniet van de mensen om mij heen en de ritjes in mijn bus. Dan kan ik alles van me af laten glijden en komt de vrijheid mij tegemoet.’
Wil je ook weten hoe je de stap kunt zetten naar het ondernemerschap?
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
