Column Nicole: ‘Door Wajongers vertrouwen en kansen te geven, kunnen we dromen laten uitkomen’

Elke ochtend staat hij er weer. Even vrolijk en goedlachs opent hij samen met Gijs de sportschool. Het is het verhaal van Giovanni (35). Een jongen die 6 jaar geleden de sportschool binnenkwam en sindsdien nooit meer is weggegaan.

In 2016 loopt Giovanni voor het eerst de sportschool binnen. Met een zenuwachtig lachje vertelt Giovanni dat hij dolgraag wilt beginnen met fitness, maar niet zeker weet of het hem wel lukt door zijn verstandelijke beperking.

Tijd voor een belletje met zijn woonbegeleider. Ze licht mij in dat Giovanni bij zijn geboorte een zuurstoftekort heeft gehad, waardoor hij blijvende hersenschade heeft opgelopen. Stellig vertelt ze mij dat het niet verstandig is om Giovanni in te schrijven. Hij zou zijn eigen grenzen niet kennen en daardoor een gevaar zijn voor zichzelf. En voor anderen.

Ik merk aan mezelf dat ik moet schakelen. Hoe gevaarlijk kan het zijn? Ga ik een jongen die dolgraag wilt sporten zomaar de deur wijzen? Ik haal onze personal trainer Gijs erbij om te vragen of hij Giovanni wilt begeleiden bij zijn eerste ronde door de sportschool.

Wat blijkt? Giovanni heeft een topconditie. Oefening na oefening voert hij vrijwel moeiteloos en foutloos uit. Jarenlang heeft hij fitnessvideo’s gekeken, thuis geoefend en verschillende trainingstechnieken in zijn hoofd gestampt. Hij heeft namelijk een droom, personal trainer worden.

Ik besluit om Giovanni in te schrijven. Samen met een sociaal werker gaan we zitten om afspraken te maken. Maximaal een uur trainen en alleen deelnemen aan de groepslessen. Hiernaast stel ik de medewerkers op de hoogte dat we een extra oogje in het zeil moeten houden.

De eerste dagen in de sportschool voelen voor hem als een droom die uitkomt. Vanaf dag 1 is Giovanni urenlang in de sportschool te vinden. Vaak om te sporten, vaker om te praten en mensen te helpen. Al snel blijkt dat het sociale contact veel belangrijker is voor Giovanni. Hij geniet van elk gesprek en praat tegen iedereen aan die hij tegenkomt. Eindelijk heeft hij een plek gevonden waar hij zichzelf kan ontwikkelen. Op een plek waar hij echt voelt dat hij meedoet.

Binnen enkele weken is Giovanni een bekend gezicht binnen de sportschool. Zijn positieve energie is aanstekelijk en leden lopen met hem weg. Ik vraag hem of hij personal trainer wilt worden bij MyHealth Breda. Om samen met Gijs mensen te helpen bij de trainingen en samen de sportschool te openen. Dolblij en dolgelukkig gaat hij akkoord. Thuis vertelt hij trots dat zijn droom is uitgekomen, in zijn bijpassende MyHealth Breda shirt.

Natuurlijk, Giovanni zal nooit in staat zijn om zelfstandig een training te kunnen geven. Maar is dat waar het om gaat? Giovanni voelt zich een personal trainer en voert elke dag het werk uit van een personal trainer. Trots als een pauw staat hij naast Gijs bij de ochtendlessen. Door Giovanni een kans te geven hebben we zijn droom laten uitkomen. Alleen meedoen is niet genoeg. Het gaat erom dat mensen ergens onderdeel van zijn. Door Wajongers vertrouwen en een kans te geven kunnen we dromen laten uitkomen.