Van supermarktmanager naar werken in de handhaving

Arjan begon zijn loopbaan op 16-jarige leeftijd als hulpkracht in de supermarkt. ‘Eigenlijk wilde ik van jongs af aan graag het leger in’, vertelt hij. Maar het liep anders. Na een kort uitstapje in de betonfabriek bij zijn vader, keerde hij terug naar de supermarkt waar hij uiteindelijk 23 jaar heeft gewerkt.

Weggestopte wensen, terugkerende twijfels

Na de geboorte van zijn zoon in 2013 begon Arjan anders te kijken naar zijn werk. Hij wilde meer. Iets anders. Leraar worden leek hem wel wat. ‘Wat me daarin aantrok was aan de ene kant kennis overbrengen, en aan de andere kant dat stukje opvoeding en structuur bieden. Een jongetje uit groep 4 dat een pen uit het raam gooit, en dat in groep 8 nog steeds doet? Dat gaat er bij mij niet in.’

Hoewel hij onderzocht of een carrière in het onderwijs iets voor hem was, bleek de combinatie van de pabo met een gezin financieel en praktisch moeilijk haalbaar: ‘Daarin woog uiteindelijk de financiële zekerheid zwaarder dan wat ik zelf wilde. De wens naar ander werk stopte ik daarom weg. Maar die onrust popte om de zoveel tijd weer op. Het blijft een soort van ongenoegen met de baan, waar je voor je gevoel in vastzit.’

Crisis thuis, keerpunt op werk

De situatie verergerde toen Arjans vrouw gezondheidsproblemen kreeg en niet meer kon werken. ‘Er kwam thuis veel op me af. Mijn vrouw die uitviel, en de financiële problemen die dit veroorzaakte. Op een gegeven moment knap je zelf ook’, vertelt Arjan. In deze moeilijke periode kreeg hij naar eigen zeggen niet de steun die hij nodig had van zijn werkgever. 'En toen merkte ik: voor hen is de samenwerking ook op.’ Uiteindelijk besloten Arjan en zijn werkgever uit elkaar te gaan. Ze tekenden een vaststellingsovereenkomst, waarmee Arjan zijn recht op een WW-uitkering behield. Uiteindelijk is Arjan blij hoe het is gelopen: 'Dat klinkt misschien gek, maar anders had ik de stap naar een andere branche nooit gemaakt.’

Van WW naar nieuwe horizon

Na het beëindigen van zijn baan bij de supermarkt nam Arjan eerst even tijd voor zichzelf. Kort kwam hij in de WW terecht, maar al snel begon het te kriebelen om weer aan de slag te gaan. Via zijn broer, die bij de gemeente werkte, kwam Arjan op het idee om daar te kijken. ‘En toen zag ik de functie van handhaving’.

Om zijn opties beter in kaart te brengen, schakelde Arjan een coach in waarmee hij zijn drijfveren en interesses onderzocht. ‘Aangezien ik vroeger het leger in wilde, en het beroep leraar telkens uit testjes bij mij bleek te passen, zag ik overeenkomsten met de functie van BOA. Maatschappelijke betrokkenheid staat bij mij duidelijk op nummer 1.’

‘In zowel de supermarkt als in handhaving gaat het om de omgang met mensen’

Dezelfde skills, ander uniform

UWV bracht Arjan in contact met Kees Post, Teamleider Toezicht en Handhaving bij de gemeente Alphen aan den Rijn. Kees zag potentie, ondanks Arjans gebrek aan ervaring en de juiste papieren. Arjan mocht als zij-instromer de opleiding tot BOA gaan doen, aangeboden vanuit de gemeente. De overstap van supermarktmanager naar BOA was een grote verandering. Maar, Arjan kon veel dingen die hij eerder had geleerd gebruiken in zijn nieuwe rol. ‘Het dienstverlenende aspect uit de supermarkt, is ook iets wat je merkt op straat. Het gaat uiteindelijk in beide branches om de omgang met verschillende type mensen.’

Vertrouwen vinden, toekomst bouwen

Inmiddels heeft Arjan zijn opleiding afgerond en een vast contract gekregen. De carrièreswitch heeft hem niet alleen nieuwe energie gegeven, maar ook nieuwe kansen voor de toekomst. Misschien wel richting een leidinggevende rol. Arjans boodschap aan anderen die overwegen om van carrière te switchen: ‘Uiteindelijk draait het om lef. Durf die keuze te maken. Ik heb ruim 10 jaar stilgestaan en het niet gedurfd. Als je onder druk komt te staan, word je soms gedwongen een keuze te maken, maar je kan het ook zelf. Ik denk dat het neerkomt op vertrouwen. Dat je met vertrouwen die stap zet, maar ook het vertrouwen dat je daarmee in jezelf krijgt.’