Column Noortje: Mijn gesprek met minister Schouten
Noortje van Lith is 25, heeft een beperking, ze studeert én werkt. Als vaste blogger schrijft ze regelmatig over haar belevenissen en haar mening over onder meer de Wajong. In deze blog schrijft Noortje over hoe belangrijk vrijheid van meningsuiting is voor haar.
Deze zomer mocht ik samen met 4 andere mensen op gesprek bij minister Schouten. Zij is sinds het nieuwe kabinet minister voor Armoedebeleid, Participatie en Pensioenen.
Tijdens dit gesprek met de minister en Kamerleden hebben we het gehad over onze eigen ervaringen. Ik zelf heb onder andere verteld dat ik geen recht heb op een bijstandsuitkering omdat ik nog thuis woon. Verder heb ik het ook gehad over het feit dat ik niet fulltime kan werken, omdat alles mij extra energie kost. Daarnaast heb ik het ook nog gehad over de partner- en vermogenstoets die wat mij betreft ook afgeschaft moeten worden om het echt eerlijk te maken.
Ook vind ik nog steeds dat mensen met een arbeidshandicap niet in de bijstand horen. Zij zouden terug moeten kunnen in de Wajong, ook als ze arbeidsvermogen hebben. Zij hebben immers vaak veel minder mogelijkheden om uit het strenge bijstandsregime te komen. Overigens zou iedereen tenminste het wettelijk minimumloon aangevuld moeten krijgen in de Wajong, ongeacht of men werk of niet. Deze mensen zitten niet voor niets in deze situatie. Ze hebben recht op een behoorlijke levensstandaard volgens het VN-verdrag Handicap.
‘De handicap belemmert mij niet, maar de ontoegankelijke samenleving belemmert mij.’
Dat er na vier kabinetten Rutte nog steeds maar weinig verbeterd is en vooral bezuinigd is op mensen met een arbeidshandicap doet me pijn. Het kabinet is veel te vrijblijvend als het gaat om mensen met een (arbeids)handicap. Ik hoorde Lucille Werner (CDA) tijdens een Kamerdebat over het gehandicaptenbeleid zeggen dat 236 van de 344 gemeenten nog geen inclusie-agenda hebben. Ik zou tegen het kabinet willen zeggen stap af van de vrijblijvendheid en maak het verplicht, dan wordt de wereld voor ons ook toegankelijker. De handicap belemmert mij niet, maar de ontoegankelijke samenleving belemmert mij.
Het was voor mij fijn om ervaringen te delen in een gesprek met de minister en Kamerleden. Ik had op de dagen zelf het gevoel dat er echt geluisterd werd naar onze verhalen. Maar aan het einde van het Kamerdebat over deze onderwerpen werden alle moties ontraden die in ons voordeel konden zijn. Of er werd tegen veel moties gestemd die in ons voordeel waren. Dat was een domper; er is nog veel werk aan de winkel.
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
