Joyce (jeugdreuma): ‘Je kan en mag kwetsbaar zijn’
Mensen van buitenaf begrijpen niet altijd hoe het voelt om anders te zijn. Omdat je een ziekte hebt. Een burn-out hebt gehad. Of omdat je hersenen anders werken. In deze serie spreken we mensen die uit eigen ervaring weten hoe dat is. En met hun kennis anderen helpen. In deze aflevering: Joyce de Kleijn.
Door jeugdreuma belandde Joyce de Kleijn (35) in een rolstoel. Na het afronden van haar opleiding, wilde ze graag aan de slag in een baan waar ze iets voor de maatschappij kon betekenen. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk kon Joyce aan de slag als consulent Sociaal Domein bij de gemeente Lingerwaard. Hier zet ze haar ervaring en kennis in om mensen met een beperking verder te helpen met het vinden van een baan.
Waarin ben je ervaringsdeskundige?
‘Ik weet hoe het is om te leven met een beperking, en ik weet uit ervaring hoe lastig het is om dan een betaalde baan te vinden. Nadat ik mijn opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening afrondde in 2016 wilde ik graag aan de slag. Maar na anderhalf jaar solliciteren had ik nog steeds geen baan. Ik kreeg afwijzing na afwijzing en kreeg vaak te horen dat het kwam omdat ik te weinig werkervaring had. Maar als je een beperking hebt, is een studie haast niet te combineren met een bijbaan. Dus ik heb mijn cv niet kunnen opbouwen, zoals anderen dat wel kunnen. Het was heel frustrerend. Ik heb een tijdje vrijwilligerswerk gedaan en kreeg op een gegeven moment ook een - onbetaalde - werkervaringsplek bij de gemeente Nijmegen. Helaas kwam daar geen vaste baan uit en kwam ik weer thuis te zitten. Toen benaderde een recruiter van een detacheringsbureau mij ineens via LinkedIn. Via dat detacheringsbureau kwam ik terecht bij de gemeente Lingewaard, middels de indicatie banenafspraak.'
Hoe gebruik je je ervaring om anderen te helpen?
‘Ik begeleid mensen met indicatie Wmo-dagbesteding én een Participatiewet-uitkering naar werk. Door mijn ervaring kan ik me goed inleven in mijn cliënten en meedenken over welke routes ze kunnen nemen. Bijvoorbeeld door je in te schrijven in het Doelgroepenregister. Vaak spelen onzekerheid en angst ook een rol. Ze zijn bang dat ze het niet aankunnen. Dat gevoel had ik ook toen ik met mijn baan bij de gemeente begon. Ik wilde alles perfect doen, alles alleen kunnen, en mezelf bewijzen. Ik moest accepteren dat ik toch wat hulp nodig had om de organisatie en het werk te leren kennen.’
Wat kan jij als ervaringsdeskundige toevoegen?
‘Ik denk dat ik veel geduld heb, durf door te vragen bij cliënten. En ik luister oprecht. Zo kan ik achterhalen wat er allemaal meespeelt bij een cliënt en zet ik de cliënt zelf aan het denken. Mensen zonder beperking zijn door bijbaantjes vaak al gewend aan een werkomgeving. Maar voor iemand met een beperking, die die ervaring nog niet heeft, kan dat een enorme drempel zijn.’
Heb je daar ook voorbeelden van?
‘Een tijdje geleden begeleidde ik een jong meisje, van begin twintig, die door psychische problemen de middelbare school niet had afgerond. Zodra ik met haar wilde praten over werk, raakte ze al in paniek. Ik kwam erachter dat ze met veel angsten kampte en last had van heftige paniekaanvallen. Dus ik heb wat meer de tijd genomen om haar te leren kennen. Ik vond wat gezamenlijke raakvlakken, bijvoorbeeld dat we allebei hoog sensitief zijn. Hierdoor ging ze me vertrouwen. Daardoor kunnen we nu stappen maken richting werk.’
Raadpleeg voor de laatste informatie rondom wet- en regelgeving altijd www.uwv.nl
