Wendy zette vrijwilligerswerk om in een betaalde baan: ‘Ik heb het gevoel dat ik er weer bij hoor’

Wendy: ‘Door mijn reuma was het een te grote uitdaging om mijn studie in 4 jaar af te ronden. In verband met mijn handicap mocht ik daarom mijn studie in 5 jaar afronden. Bovendien zat ik op kamers en moest ik naast mijn studie ook nog werken om rond te kunnen komen. Geen ideale situatie. 

Een aantal jaren ben ik werkzaam geweest als docent ‘Zorg en Welzijn’ binnen het VMBO en het MBO. Uiteindelijk voelde ik, dat mijn lichaam, dit niet meer aankon. Uiteindelijk werd ik afgekeurd. Wat nog wel lukte was een paar uur in de week vrijwilligerswerk, dat kon ik flexibel doen. Het vrijwilligerswerk was altijd in combinatie met kinderen, want daar ligt mijn passie. Ik deed het ook om mentaal sterk te blijven en onder de mensen te zijn. 


Helaas kwam door corona ook het vrijwilligerswerk stil te liggen Toen dacht ik: misschien is dit wel hét moment om de vrijwilligersuren om te zetten in een echte baan? Ik wilde dolgraag weer het onderwijs in. Begin 2021 ben ik scholen gaan benaderen, waaronder een school voor speciaal onderwijs. Ik had mijn verhaal goed voorbereid en werd aangenomen. Ik werk er nu 12 uur in de week als assistent voor kinderen die ondersteuning nodig hebben op bepaalde leergebieden, zoals rekenen, taal, spelling en lezen. Met deze kinderen moet je geduldig zijn. Maar dat trekt me juist zo aan. Ik weet als geen ander hoe belangrijk aandacht en geduld zijn.’

Wees eerlijk en positief

‘De school dacht goed met me mee. Er is een werkplek voor mij gecreëerd; de kinderen komen naar mij toe, niet andersom. Er is goed gekeken naar hoe ik zo weinig mogelijk belast word. Ik heb een rijdbare zadelkruk, zodat ik niet telkens heen en weer hoef te lopen.

Aan andere Wajongers wil ik meegeven: ga ervoor. Bel met bedrijven waar je graag wil werken, ook als ze geen vacatures hebben. Zeg eerlijk dat je een uitkering hebt, én dat je gemotiveerd bent. Werkgevers moeten soms een drempel over, dus laat zien dat je positief bent. En ja, je wordt op je uitkering gekort naarmate je meer werkt. Maar geld vind ik niet het belangrijkste. Iets simpels als een eigen postvakje in de school met mijn naam erop, dat maakt mij blij. Het gevoel erbij te horen, dat je collega’s hebt. Na al die tijd voelde het als thuiskomen.’

Kleine aanpassing, groot verschil

Anouk Gerritsen, adjunct directeur van SBO De Horizon: ‘Vaak is het onwetendheid van werkgevers die ze ervan weerhoudt mensen met een uitkering aan te nemen. Want wat als ze toch dreigen uit te vallen? Het scheelde dat we Wendy al kenden, we wisten wat ze allemaal kon. Ik zeg: geef mensen een kans. Kijk naar wat je voor elkaar kunt betekenen. Denk na over de mogelijkheden. Een kleine aanpassing, zoals een ergonomische kruk, maakt al een groot verschil.

Wendy is met een consulent van Stichting Mee bij ons op gesprek gekomen, direct werden alle kaarten op tafel gelegd: dit zijn Wendy’s mogelijkheden, dit zijn haar beperkingen. Ze had een eigen werkruimte nodig omdat het voor haar lastig is om steeds naar de kinderen toe te gaan, en we deden wat aanpassingen in het rooster. Zo moeilijk was het niet. Het wordt pas een beperking als je als school niet in staat bent dat te organiseren.’