Van rolstoel naar eigen winkel. Anna gooide het roer om

Anna kreeg na een mislukte operatie aan haar voet, last van een complex regionaal pijnsyndroom (CRPS). Dit is een aandoening waarbij je na een operatie pijn blijft houden aan een arm of been, zonder dat artsen precies weten waarom dit gebeurt. Hierdoor zat Anna een tijd in een rolstoel en moest ze opnieuw leren lopen. ‘Ik vond het lastig dat de chirurg mijn klachten in het begin niet erkende. In het ziekenhuis deden ze alsof de pijn er niet was.’

Hoe Anna precies in haar uitkeringssituatie terecht kwam, weet ze niet meer. ‘Het is al een tijd geleden dat ik hierin belandde. Deze periode was een donkere fase in mijn leven. Ik herinner mij hier niet veel van. Wat ik nog wel weet is dat ik niet fatsoenlijk kon werken, vanwege de pijn aan mijn voet. In deze tijd bezocht ik het ziekenhuis veel en besteedde ik veel tijd aan revalideren.’ Op het dieptepunt uitte Anna een noodkreet naar UWV. ‘Na mijn scheiding woonde ik alleen in Heerenveen, waar ik geen sociaal leven had. Ik wilde weer terug naar Groningen. Ik wist alleen niet hoe. Daarom belde ik UWV met de vraag om hulp. Deze steun kreeg ik van Roelof van Huizen, door hem kon ik eindelijk terug naar Groningen.’

‘Ik hoop een voorbeeld te zijn voor alle mensen in een uitzichtloze situatie’

Traject 'Naar Werk'

In Groningen kreeg Anna via het traject ‘Naar werk’ een proefplaatsing in een kledingwinkel. ‘Ik gaf aan voor mezelf te willen beginnen en UWV bood mij hier hulp in. Zij koppelden mij aan de Bedrijfsnavigator. Dit is een organisatie die helpt te starten met ondernemen. Samen met mijn begeleider Fraukje stelde ik een ondernemingsplan op. Deze werd eerst afgewezen. Ik vond dat erg jammer, maar ik wilde me daar niet bij neerleggen. Ik was al van zo ver gekomen, en ik wilde niet weer thuis komen te zitten.’ Voor haar 2e plan kreeg Anna wel het budget om te starten. ‘Toen dacht ik: nu ik 58 ben, begint mijn leven nóg een keer. Na zo lang thuis zitten, wil ik tot mijn 70e doorwerken.’

In oktober 2024 opende Anna de herenmodewinkel Mancave 050. Het idee hiervoor ontstond toen haar oude werkgever aangaf te willen stoppen met haar winkel. ‘Mensen vroegen aan mij of ik de winkel wilde overnemen. Volgens 1 van de ondernemers in de winkelstraat beschikte ik zelfs over de geschikte eigenschappen om een winkel te runnen. De mensen in mijn omgeving vroegen zich af of ik zou doorzetten, dit deed ik namelijk niet bij mijn eerdere ideeën. Tot ik een foto van mijn winkel op social media plaatste. Mijn naasten waren allemaal heel trots dat ik eindelijk de stap had gezet.’

Een winkel na ziekte

‘Een bedrijf beginnen vanuit mijn uitkeringssituatie vond ik niet lastig. Ik heb net zoveel kansen gekregen als iemand zonder aandoening. Ik kan me wel voorstellen dat het voor anderen lastiger kan zijn. Het verschilt per persoon hoe een beperking zich uit. Ik heb er soms nog wel last van. Dit voel ik vooral als ik te hard gewerkt heb en zware dingen heb getild. Hier moet ik dan hulp voor vragen.’

Hulp vragen is geen falen

Vragen om hulp is ook de belangrijkste les die Anna leerde. ‘Vragen om hulp vond ik verschrikkelijk, want ik zag het als falen. Ik dacht dan: ik kon mezelf 40 jaar alleen redden, dus waarom nu niet?’ Inmiddels is ze daar een stuk beter in en klopt Anna met haar ondernemersvragen aan bij UWV. Bijvoorbeeld voor het genereren van meer bekendheid voor haar winkel. ‘Ik heb een hele fijne jobcoach. Als ik bel, hoor ik het enthousiasme in haar stem. Met mijn verhaal hoop ik mensen met vergelijkbare omstandigheden te inspireren. Mensen die bijvoorbeeld vastzitten in uitzichtloosheid, die zich beperkt voelen door een aandoening. Want ik weet hoe het is. Daarom wil ik laten zien wat er wel kan’