64 jaar en tóch een carrièreswitch: ‘Dit had ik veel eerder moeten doen’

‘Ze waren tevreden over mijn werk op Schiphol, maar er waren strenge regels: binnen 8 maanden moest je een opleiding afronden. De combinatie van nachtdiensten en studeren bleek op mijn leeftijd best lastig. Soms viel ik zelfs na een nachtdienst in slaap achter mijn laptop.’ Hoewel zijn werkgever hem graag wilde houden en hem de mogelijkheid bood om de opleiding op eigen kosten af te maken, zag Remon daarvan af. 'Dat zag ik niet zitten, ik koos ervoor om verder te kijken.’

Ramon was vastbesloten om snel weer aan de slag te gaan. ‘Ik heb mijn hele leven gewerkt. Op mijn 15e begon ik met mijn eerste krantenwijk. Toen ik op mijn 64e in de WW belandde, heb ik geen moment gedacht: het is wel goed zo. Zo’n type ben ik niet. Ik geniet heus van mijn vrije tijd, maar ik vind het gewoon belangrijk om zelfredzaam te blijven.’  

‘Eerst had ik nog wel wat vooroordelen over het vak, maar ik wilde het toch proberen. Je moet ruimdenkend zijn, vind ik’

Er is altijd werkgelegenheid

Remon twijfelde nooit of hij op zijn leeftijd nog een nieuwe baan zou vinden. Hij solliciteerde volop, en kreeg ook veel reacties: ‘Er is altijd werk te vinden. Zeker in deze tijd is er genoeg te doen, al denk je soms dat het onder je niveau is.’ Via Servicepunt Flex – een samenwerkingsverband tussen de uitzendbranche, UWV en gemeenten – kwam hij in contact met Greenfox Social Return, een uitzendbureau dat parkeerbeheerders zocht. ‘Ik zei: laten we het gewoon proberen, want ik zit graag achter het stuur.’  

Eerst had Remon nog wel wat vooroordelen over het vak. ‘Parkeerbeheerders zijn niet bepaald de populairste mensen. Als ik die auto’s van Parkeerbeheer zag rijden, dacht ik soms ook: daar heb je ze weer. Maar ik wilde het toch proberen. Je moet ruimdenkend zijn, vind ik.’

En daar is hij nu blij om: ‘Ik had het veel eerder moeten doen, ik zit helemaal op mijn plek! Nu rijd ik op een mooie zomeravond over de grachtengordel, langs de volle terrasjes. Daar word ik echt vrolijk van.’ Ook de sfeer op het werk is top, vertelt Remon: ‘We houden contact via de portofoon en staan altijd voor elkaar klaar.’

Nooit te oud om te leren

Remons werkdag begint op de standplaats. ‘Ik kom vroeg binnen en doe eerst een bakje koffie met mijn collega’s. Om half 9 start de teamcoach met de briefing. Daarna ga ik soms met de scanauto op pad, soms met de scooter of fiets. Via de beelden van de scanauto’s kunnen ze zien of er betaald is. Als er iets niet klopt, schrijven we ter plekke een bon. Ik werk nu pas een jaar bij Parkeerbeheer, maar ik heb al de kans gekregen om 4 collega’s op te leiden’, vertelt hij trots.  

Leeftijd heeft Remon nooit als een belemmering ervaren. ‘Er lagen meerdere kansen voor mij, bijvoorbeeld bij Connexxion, maar dan zou ik opnieuw een opleiding moeten volgen. Daar voelde ik niet zoveel voor. Die grijze hersenmassa blijft niet eeuwig jong, haha. Studeren laat ik graag aan de jongeren over. Toch geloof ik dat mensen mensen van mijn leeftijd veel te bieden hebben, met kennis en ervaring. Dat is juist een voordeel. Je moet je niet zomaar laten tegenhouden door je leeftijd.’  

‘In de tijd dat ik thuis zat, voelde ik me gemotiveerd om bezig te blijven’  

De mogelijkheden van UWV

‘In de tijd dat ik thuis zat, gaf UWV me de motivatie om actief te blijven. Ik volgde trainingen waarin ik leerde hoe je jezelf goed kunt profileren en een cv maakt dat werkgevers aanspreekt. Die prikkels waren fijn, ook vanwege het sociale aspect ervan. Je blijft bezig, je blijft scherp. Bovendien vind ik dat je zelf je best moet doen om weer aan het werk te komen. Alles wat helpt, pak ik aan.’  

Het advies om als parkeerbeheerder aan de slag te gaan, bleek een schot in de roos. ‘Deze baan past veel beter bij mij dan mijn vorige. Schiphol vond ik ook leuk, maar nu ga ik met veel meer plezier naar mijn werk. Zolang ik gezond blijf, wil ik dit tot aan mijn pensioen blijven doen. Misschien zelfs nog langer. Maar dat beslis ik tegen die tijd.’