Strandjutter Erik runt een re-integratiebureau en wordt jobcoach

Niet meer kunnen werken

‘Ik had een goede baan als service engineer en werkte overal ter wereld. Als service engineer voer je op locatie reparaties en onderhoud aan machines en technische installaties uit. Dat was fysiek werk, veel klimmen en kruipen. Mijn klussen duurden altijd een paar weken en verdienden erg goed. Maar helaas zit een ongeluk in een klein hoekje. Tijdens een klus viel er een bak van twintig kilo van een transportband tegen mijn knie. Eigenlijk was het meteen duidelijk: ik kan mijn werk nooit meer uitvoeren. Van de een op de andere dag had ik niks. Ik was gewend aan een comfortabel leven en een goed salaris. Maar ik was ook erg gehecht aan mijn werk en vond het altijd heerlijk om mij vol op een project te storten.’

Bijdragen door mantelzorgen

‘Natuurlijk zat ik aan het begin in een dip, ik zat hele dagen thuis en voelde mij vooral erg nutteloos. Ik ben echt een doener. Ik dacht: welk bedrijf wil mij nu nog hebben op deze leeftijd? Solliciteren heeft amper zin. Toevallig was een vrouw in het dorp haar been verloren. Ik ben haar gaan verzorgen, bracht haar naar het ziekenhuis en de fysiotherapeut. Ik zat dan wel in de WIA, maar stilzitten is echt niet mijn ding. Ik wil iets bijdragen.’

Zicht op afval op het strand

‘Als je zoveel tijd hebt, dan ga je ook meer dingen zien. Ik was altijd al met afval bezig, daar kan ik mij zo aan ergeren. Ik liep veel met mijn hond over het strand, daar kwam ik dagelijks een heleboel rommel tegen. Dat ben ik toen maar gewoon gaan opruimen. Ik dacht: ik loop er toch en ik heb niks te doen. Van het een kwam het ander, er wilden steeds meer mensen meedoen. Elke dag liep ik met een prikstok en een vuilniszak met wat mensen over het strand.'

Door hulp uit de buurt een eigen bedrijf starten

‘Heel veel mensen uit de buurt kwamen helpen. Maar veel mensen zaten doordeweeks toch op hun werk, dus echt veel werk konden ze niet verzetten. Ik dacht steeds vaker: kan ik hier niets iets van maken, zodat ik weer mijn eigen geld kan verdienen? Al verdien ik hetzelfde bedrag als mijn WIA, het geeft een heel ander gevoel als je het zelf verdient. Mijn plan was om elke dag het strand te gaan schoonmaken met vrijwilligers en bijvoorbeeld mensen met een taakstraf. Ik heb vervolgens een stichting opgericht die ik de Bende van het Strand noem en toen ben ik instanties gaan benaderen.'

Kansen voor re-integratietrajecten

‘Ik heb aangeklopt bij een coach van UWV. Hij was meteen enthousiast en zag kansen voor re-integratietrajecten, zelfs in samenwerking met UWV. Op dat moment begon ik er ook echt in te geloven. Via UWV kon ik starten met een opleiding tot jobcoach, zodat ik mensen ook echt kan begeleiden. Samen hebben we de plannen en vervolgstappen opgeschreven. Ik ben het gesprek aangegaan met gemeentes, Bureau Halt en maatschappelijk werk.’

Cliënten via UWV begeleiden na opleiding tot jobcoach

‘Nu krijg ik mensen uit allerlei hoeken: mensen in de WW, eenzame ouderen of mensen met een taakstraf. Iedereen kan bij mij wat bijdragen! Als ik mijn opleiding heb afgerond, krijg ik ook cliënten via UWV en de reclassering, dan ga ik weer mijn eigen geld verdienen. Het is vooral mooi om de ogen van jongeren te openen. Ze zullen vast nog wel eens een biertje drinken op straat en daarmee de regels overtreden, maar ze zijn zich nu voor altijd bewust van alle rommel om zich heen. Een tijd geleden liep er een jongen een taakstraf bij mij. Het weekend daarop liep hij mee als vrijwilliger. Een halfjaar later kwam hij stage lopen. Dat is geweldig natuurlijk!’

Draag bij aan de maatschappij

‘Kijk eens om je heen. Wat kan jij bijdragen aan de maatschappij? Jezelf nuttig maken geeft energie. Van thuiszitten wordt niemand gelukkig. Iedereen is welkom bij ons, maar in elk dorp is wel iets te doen. Heb je een goed idee? Verken de mogelijkheden met een coach van UWV, er kan veel meer dan je denkt. Mijn coach helpt mij nog steeds erg goed. Ik vind het heerlijk dat ik straks weer mijn eigen geld verdien. Ik ga nooit meer zoveel verdienen als vroeger, maar ik heb in twee jaar wel iets moois neergezet waar ik heel trots op ben. Dat goede gevoel gun ik iedereen.’