Nicolle Meijlink (1960, Wajong): ‘Mijn plezier overbrengen op de kijker’

Hoe ben je kunstenaar geworden?

Als kleuter hield ik al van tekenen schilderen en knutselen. Ik heb mezelf verder ontwikkeld middels Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (Avondopleiding Grafisch ontwerp – 5 jaar) en cursussen. Op de academie ben ik in aanraking gekomen met etsen. Door ook daarvoor cursussen te volgen, heb ik mij verder ontwikkeld in de kunst van het etsen.

Wat voor soort kunst maak je?

Ik maak etsen, linosneden, kartondrukken en sjabloondrukken. Ik heb acryldoeken gemaakt en maak nu collages. Mijn werk is figuratief, kleurrijk, krachtig en soms met humor. Ik combineer soms beeld met tekst, spreekwoorden en gezegdes. Deze slaan op het onderwerp of de achterliggende betekenis. En dat slaat op mijn persoonlijke leven.

Wat is het verhaal achter jouw kunst?

Ik ben geadopteerd en mijn werk gaat over verbinding, contact, verlangen en eenzaamheid. Je kunt wel contact hebben, maar geen verbinding. Ook de natuur en dieren spreken mij aan. Het is een uiting van mijn gevoelens van wat mij bezig houdt. Het proces van maken is leuk en spannend. Het werk ontwikkelt zich gaandeweg. Soms is het verrassend wat eruit komt. Ik heb er plezier in. Vaak werk ik in series. Om een onderwerp goed uit te diepen. Het plezier wat ik heb hoop ik over te brengen op de kijker of de kijker te kunnen raken.

Werk: Buiten mijn schoenen. Ik ben opgevoed dat je je moest aanpassen aan je omgeving, flink zijn en vooral niet gevoelig zijn.

Waar hangt jouw kunst / exposeer je?  Wat vind je ervan dat jouw kunst bij UWV hangt?

Ik heb vaak geëxposeerd in ziekenhuizen en zorginstellingen. Verder heb ik mijn werk ondergebracht bij Special Arts en Beeldend Gesproken. Zij regelen dan de expositie. Dat vind ik fijn. Exposeren vind ik leuk, dat mijn werk naar buiten treedt en mensen het kunnen zien (zelf ben ik wat naar binnen gekeerd). Dat mijn werk bij het UWV hangt is dan ook leuk.

Wat is jouw werkgeluk?

Dat zijn de nieuwe ideeën die ik heb en er enthousiast mee aan het werk ga. Dingen uit proberen geeft plezier en verrassingen.

Wat betekent het maken van kunst voor jouw welbevinden?

Het maakt mij blij, geeft plezier, soms inzicht in wat me bezighoudt.

Nicolle Meijlink: 'Bij een serie schoenen etsen heb ik gebruik gemaakt van echte schoenen. Deze had ik gekregen en sommige heb ik goedkoop gekocht (nieuw of in de kringloop winkel). Het moesten wel schoenen zijn die interessant waren. Dus met stiksels, veters, ritsje of klittenband. Wandelschoenen, Sportschoenen. Ik heb toen de zool van de schoen af gesneden.

Daarna kon ik de schoen open leggen. De zinklaag zet ik in de was met een roller. Ik leg de schoen of deel ervan op de zinklaag en draai het geheel door een oude etspers. De schoen drukt zich in de was er komen delen waar de was weg gedrukt is en delen waar de was blijft zitten. De zinklaag gaat in het zuur waar het bijt op plekken waar de was weg is. Als de zinklaag genoeg uitgebeten is, haal ik hem eruit en maak hem schoon.

Het drukken kan beginnen.

De zinklaag goed insmeren met ets inkt (het is verf) Daarna haal ik deels de verf eraf met onbedrukt krantenpapier en gaasdoek. De plaat poetsen, in dieper gelegen delen op de zinklaag blijft de inkt zitten. Als ik genoeg gepoetst heb kan ik gaan drukken. Op vochtig etspapier (de vezels van het papier zijn open omdat het papier vochtig is. Dan haal ik de zinklaag met papier door de etspers (drukken).

Eerst heb ik de schoenen ets in 1 kleur gedrukt. Daarna heb ik meerdere kleuren op de zinkplaat gesmeerd en door het weg halen van de inkt het poetsen hebben de kleuren zich gemengd en dat geeft bij het drukken een mooi effect. Het is wel een unica.

Het was een spannend, verrassend en leuk experiment waar ik met veel plezier aan heb gewerkt.'