Dankzij een slimme stoel blijft Bjorn verbonden met de wereld

Bjorn werkt bij MetrixLab, een onderzoeksbureau dat zich richt op data-analyse en kunstmatige intelligentie. Zijn werk vraagt veel concentratie en lange uren achter het scherm. ‘Het is geen fysiek zwaar werk, maar ik moet wel lang stilzitten en nadenken. Dat lukt niet meer in een gewone houding,’ vertelt hij. ‘Als ik zit, zakt mijn energie weg en voelt het alsof ik doodga. Zodra ik lig, kom ik weer tot leven.’ Omdat hij zijn werk graag wilde blijven doen, ging hij op zoek naar een oplossing. 

Werkplek die meebeweegt 

Zijn werkgever verwees hem naar UWV. ‘Ik vroeg eigenlijk om iets simpels, een opzettafeltje voor op bed. Maar arbeidsdeskundige Peter Poortvliet zag meteen dat er meer nodig was. Hij luisterde goed, dacht mee en keek verder dan mijn vraag. Dat gaf me vertrouwen: iemand die echt begreep wat ik nodig had om te kunnen blijven werken.’ 

Samen vonden ze het Ergoquest Gravity Workstation: een verstelbare stoel die zittend, liggend en staand gebruikt kan worden. De stoel lijkt op een tandartsstoel, met metalen armen waar twee schermen aan hangen. Alles werd op maat gemaakt, van de rugsteun tot het toetsenbord.‘ De eerste keer dat ik erin lag, voelde ik me voor het eerst in maanden weer helder,’ zegt Bjorn. ‘Alsof mijn hoofd weer meedeed. Alsof ik terug was.’ 

'Deze werkplek is mijn toegangspoort tot de wereld'

De werkplek betekent veel meer voor hem dan alleen comfort. ‘Het is mijn toegangspoort tot de wereld. Op een gegeven moment zal ik misschien aan bed gekluisterd raken, maar zolang ik deze werkplek heb, kan ik blijven leren, lezen en communiceren. Dat houdt me levend.’

De waarde van meedoen 

Bjorn werkt nog enkele uren per week voor zijn werkgever. ‘Fulltime werken lukt niet meer, maar ik wil mijn kennis blijven inzetten. Ik heb nooit alleen gewerkt voor het geld. Ik doe het omdat ik het leuk vind om iets te maken of iets te leren. Daar haal ik mijn voldoening uit.’ 

'Ik wil laten zien dat technologie mensen kan mensen helpen'

Om actief te blijven zoekt hij bewust naar verschillende manieren om mee te doen in de maatschappij. Zo geeft hij 1 keer per maand les op een basisschool in Rotterdam, vlak bij zijn huis. ‘Dat maakt het haalbaar. Ik hoef er niet ver voor te reizen en het is maar een uurtje.’ In die les begeleidt hij kinderen uit de plusklas. ‘We bouwen samen kleine robots of leren programmeren. Hun enthousiasme werkt aanstekelijk en dat geeft mij energie.’ 

Ook werkt hij aan een stichting die zich richt op regeneratieve waarden: technologie gebruiken om de wereld beter achter te laten dan we haar aantroffen. ‘Ik wil laten zien dat technologie iets positiefs kan brengen, iets dat mensen helpt. Dat geloof draag ik graag over.’

Erkenning en rust 

De ziekte van Bjorn zorgt ervoor dat hij op termijn niet meer kan werken voor een werkgever. Daarom gaat hij de IVA in, een regeling voor mensen die volledig en duurzaam arbeidsongeschikt zijn. ‘Dat was confronterend, maar gaf ook rust,’ vertelt Bjorn. ‘De UWV-arts maakte me duidelijk dat ik niets meer hoef te bewijzen. Dat voelde als erkenning.’ 

Hoewel Bjorns wereld kleiner is geworden, blijft hij zoeken naar manieren om mee te doen. Dankzij zijn aangepaste werkplek heeft hij weer toegang tot de wereld om te leren, te lezen en zijn kennis te delen. ‘Zolang ik nieuwsgierig blijf, blijf ik meedoen.’ 

Hij hoopt dat anderen in een vergelijkbare situatie weten dat er meer hulp is dan je soms denkt. ‘Ik vroeg eerst om iets simpels, maar dankzij het meedenken van UWV kreeg ik precies wat ik nodig had. Dat heeft echt het verschil gemaakt.’