Van de Ziektewet naar het ondernemerschap: Arjen volgt zijn passie

Depressie speelde altijd een rol in het leven van Arjen. Op 19-jarige leeftijd zocht hij voor het eerst hulp bij een psycholoog. Hij kreeg de diagnose: overspannen. Een jaar later ging hij toch verder met zijn opleiding Commerciële Economie. ‘Niet aanstellen, gewoon doorgaan. Zo ben ik opgegroeid’, vertelt Arjen. Hij haalde zijn diploma en besloot daarna zijn creatieve passie te volgen naar de kunstacademie. Na dagenlang tekenen om de tijd te doden in ziekenhuizen werd hij er behoorlijk goed in. Maar het ging opnieuw mis: ‘Tekenen lukte niet meer. Op de kunstacademie word je op je denken beoordeeld. Maar mijn gedachten waren een grauwe massa. Binnen 3 jaar stopte ik met mijn studie. Dan ga je maar werken, zei mijn vader.’ 

In de Ziektewet

Arjen vulde zijn tijd met verschillende tijdelijke banen: van post bezorgen tot beugels inpakken bij een metaalfabriek. Door de recessie raakte hij uiteindelijk werkloos. ‘Achteraf maar goed ook, want het ging nog steeds niet goed met me. Al die tijd hield ik mezelf bezig om niet stil te hoeven staan bij wat er misging. Nu kwam er noodgedwongen een periode met ruimte om mijn gevoel en verleden onder ogen te zien. Ik ging naar de huisarts en belandde in de Ziektewet. Toen verdwenen al mijn bezigheden naar de achtergrond. Ik had niet het gevoel dat ik echt leefde.’

Nieuwe medicijnen

‘In het ziekenhuis brachten ze ongeveer 2,5 jaar lang mijn leven en gewoontes in kaart ’, vertelt Arjen. ‘Het patroon wat hieruit naar voren kwam, past bij een bipolair persoon; ik heb namelijk stemmingswisselingen. De depressies zijn zo heftig, dat viel altijd al op. Terwijl het op andere momenten lijkt alsof het ‘gewoon goed gaat’. Ik dacht dan dat ik in mijn creatieve flow zat. De diagnose is nog steeds niet definitief, want het is heel moeilijk vast te stellen of iemand bipolair is. In mijn geval zijn we inmiddels 33 jaar verder. Ik krijg nu medicijnen voor bipolariteit. Daar ben ik net mee begonnen, maar ik heb goede hoop dat het me stabieler maakt.’

‘Eerst zei ik tegen mezelf dat ik me niet moest aanstellen.  Ik heb inmiddels geleerd dat uitvallen geen zwakte is’

Ondernemende geest

Gelukkig vindt Arjen veel voldoening in het bedenken en creëren van nieuwe dingen. Vooral als muzikant en tekenaar. Maar hij heeft ook een echte ondernemende geest: ‘Op de lagere school verkocht ik al tekeningen, knikkers die ik won en buttons.’ Ook op latere leeftijd kwam de ondernemer in hem naar buiten. Naast de tijdelijke banen was Arjen actief als muzikant, organiseerde hij evenementen en runde hij een ijscokar. Maar de allergrootste passie bleef: nieuwe dingen bedenken en tekenen. ‘Het geeft me een soort vonkje als je aan een opdracht werkt en dat het uiteindelijk goed lukt. Je maakt iets waar een ander blij mee is, maar waar je vooral zelf trots op bent.’

Re-integratiecoach

‘Via UWV kwam ik in contact met re-integratiecoach Wilma de Haas. Ik vertelde haar mijn verhaal en mijn passie voor tekenen kwam al snel ter sprake. Uiteindelijk kon ik me via UWV bijscholen en haalde alsnog een diploma.’ Arjen kwam op het idee om een tentoonstelling te organiseren met al het werk wat hij eerder maakte. ‘Ik bedacht en ontwierp logo’s en flyers, maar stond zelf altijd liever op de achtergrond. Nu weet ik dat je zelf ook een keer in beeld moet komen als je iets voor jezelf wil.’ De tentoonstelling was een succes: ‘Er waren een paar wethouders aanwezig en uiteindelijk kreeg ik via de gemeente mijn 1e opdracht.’

Niet meer gratis

Arjen heeft weer zin in de toekomst, maar gaat wel minder hooi op zijn vork nemen. ‘De eerste 20 jaar zei ik tegen mezelf dat ik me niet moest aanstellen. Inmiddels heb ik geleerd dat uitvallen geen zwakte is. Depressie is dan geen blindedarmontsteking, maar wel degelijk een echte ziekte. Ik leerde ook dat ik niet meer zo veel voor niks ga doen. Grafisch vormgeven is mijn hobby, maar ook een talent. Dat geef je niet gratis weg. Inmiddels heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en heb ik mijn 2e opdracht binnen. Wilma en ik zijn gebak gaan eten om het te vieren!’